реггей - Ночные Снайперы

О тебе не поют в стиле Реггей.

К тебе не бегут просто так, с разбегу.

А я давно давал себе слово не петь об этом.

Давно давал себе слово.

И вчерашнее кажется сказкой.

И вчерашнее скажется завтра.

А ты опять ничего не скажешь

Ни о завтрашнем, ни о вчерашнем.

Наверное, так и должно быть, но я так не играю.

Не всю ведь жизнь петь об остановках.

И трамвая нет в городе нашем,

А только грязь, да остановки, но без трамвая.

Наверное это можно сказать другими словами.

Наверное нужно пойти и заняться делом.

Но как ты не видишь, что я догораю?

Но как ты не можешь понять, что мне некуда деться?

Ты — меченный атом,

И ты идёшь от одного к другому…

Но вряд ли есть тот, с кем ты можешь остаться,

Кому ты не сможешь сказать «мне надо уйти»

Кому ты не сможешь просто так улыбаться…

И песни мои тебя не греют.

Ты просто их иногда слышишь.

А я с каждым разом все слабее.

А я с каждым разом все сильнее хочу залезть на крышу.

Ведь смысл не в том, чтобы остаться целым.

И даже не в том, чтобы объехать полмира, слышишь?

Ты так же будешь хотеть дальше в Берлине.

Ты так же будешь грустить в Париже.

О тебе не поют в стиле Реггей…

Ze zingen niet over je in de Reggae-stijl.

Ze rennen niet alleen naar je toe, rennen.

En ik heb mezelf beloofd er lange tijd niet over te zingen.

Ik heb mezelf lang geleden een belofte gedaan.

En gisteren lijkt een sprookje.

En gisteren heeft invloed op morgen.

En je zegt niets meer

Niet over morgen, niet over gisteren.

Het zou waarschijnlijk zo moeten zijn, maar zo speel ik niet.

Het is tenslotte niet het enige leven om over stops te zingen.

En er is geen tram in onze stad,

En alleen vuil, ja stopt, maar zonder tram.

Misschien kan dit met andere woorden worden gezegd.

U moet waarschijnlijk zaken gaan doen.

Maar hoe kun je niet zien dat ik een burn-out heb?

Maar hoe kun je niet begrijpen dat ik nergens heen kan?

Je bent een gelabeld atoom

En je gaat van de een naar de ander...

Maar er is bijna niemand bij wie je kunt logeren,

Wie kan je niet zeggen: "Ik moet vertrekken"

Wie kan je niet gewoon zo lachen...

En mijn liedjes verwarmen je niet.

Je hoort ze alleen soms.

En ik word elke keer zwakker.

En elke keer wil ik meer en meer het dak op.

Het gaat er tenslotte niet om heel te blijven.

En niet eens om de halve wereld rond te gaan, hoor je?

Ook in Berlijn wil je verder.

In Parijs zul je ook verdrietig zijn.

Ze zingen niet over jou in de Reggae-stijl...