пух - Ночные Снайперы

Вы вчера вдруг заметили, что ваш пух слился с тополем.

Вашим крыльям больше столетия так взлетайте, к чему эти вопли

О краях, куда направляясь, обычно молчат.

И мой путь не минует вас, но я пройду сквозь холодный свет,

Сквозь волну ваших теплых глаз, никогда не кричащих «нет»

В пропасть, которую вы долго рыли себе.

Вглубь прыжок, а в ответ: «Не тронь, моего к вам стремления».

Вам бы надо поберечь огонь в истине проникновения.

Зачем же стареть в едва раскаленных углях?

Вы вчера вдруг заметили, что ваш пух слился с тополем.

Вашим крыльям больше столетия так взлетайте, к чему эти вопли

О краях, куда направляясь, обычно молчат.

О краях, куда направляясь, обычно молчат.

О краях, куда направляясь, обычно молчат.

Je merkte gisteren ineens dat je pluis was versmolten met de populier.

Je vleugels zijn meer dan een eeuw oud, dus vertrek, waarom deze kreten

Over de randen waar ze naartoe gaan, zijn ze meestal stil.

En mijn pad zal jou niet passeren, maar ik zal door het koude licht gaan,

Door de golf van je warme ogen die nooit nee schreeuwen

In de afgrond die je al lang voor jezelf aan het graven bent.

Diep in de sprong, en als reactie: "Raak mijn verlangen naar jou niet aan."

Je moet je vuur in de waarheid van penetratie houden.

Waarom oud worden in nauwelijks hete kolen?

Je merkte gisteren ineens dat je pluis was versmolten met de populier.

Je vleugels zijn meer dan een eeuw oud, dus vertrek, waarom deze kreten

Over de randen waar ze naartoe gaan, zijn ze meestal stil.

Over de randen waar ze naartoe gaan, zijn ze meestal stil.

Over de randen waar ze naartoe gaan, zijn ze meestal stil.