опасное лето - Ночные Снайперы

Из луженого рта, из луженых широт

Вылетают не то чтобы просто слова, а гадюки из букв.

Ветер песни кружит, ветер песни крошит.

Я меняю рубахи, а белой по-прежнему нет.

Ветер песни кружит, ветер песни кружит.

Я меняю рубахи, а белой по-прежнему нет.

Из разорванных тканей, из распахнутых вен

Мне сигналят о том, что большая часть лет уже позади.

Я успела вполне, но продолжаю идти

По дороге, которой конца, я уверена, нет.

Я успела вполне, но продолжаю идти

По дороге, которой конца, я уверена, нет.

Это лето, опасное лето, а дальше нельзя.

Мы расстались как звери, как нелюди, хуже врагов.

Не смогу никогда твое имя назвать,

Отпускаю тебя на просторы материков.

А кто любит меня, тот меня бережёт

Так и скрип между нами отчаянно: «Дружба навек»

А кто предал меня, тот по-прежнему лжёт

И марает следами первый ноябрьский снег,

А кто предал меня, тот по-прежнему лжёт

И марает следами первый ноябрьский снег

Это лето, опасное лето, а дальше нельзя.

Мы расстались как звери, как нелюди, хуже врагов.

Не смогу никогда твое имя назвать,

Отпускаю тебя на просторы материков.

Не смогу никогда твое имя назвать,

Отпускаю тебя на просторы материков.

Van de ingeblikte mond, van de ingeblikte breedtegraden

Het zijn niet alleen woorden die eruit vliegen, maar adders uit letters.

De wind van het lied draait, de wind van het lied brokkelt af.

Ik wissel van shirt, maar er is nog steeds geen witte.

De wind van het lied draait, de wind van het lied draait.

Ik wissel van shirt, maar er is nog steeds geen witte.

Van gescheurde weefsels, van open aderen

Ik krijg een signaal dat de meeste jaren achter ons liggen.

Ik deed het best goed, maar ik blijf doorgaan

Op een weg die, daar ben ik zeker van, geen einde heeft.

Ik deed het best goed, maar ik blijf doorgaan

Op een weg die, daar ben ik zeker van, geen einde heeft.

Dit is zomer, een gevaarlijke zomer, en niet meer.

We gingen uit elkaar als dieren, als niet-mensen, erger dan vijanden.

Ik zal je naam nooit kunnen zeggen,

Ik laat je vrij in de uitgestrektheid van de continenten.

En wie van me houdt, hij beschermt me

Dus het gekraak tussen ons is wanhopig: "Vriendschap voor altijd"

En wie mij heeft verraden liegt nog steeds

En sporen de eerste november sneeuw,

En wie mij heeft verraden liegt nog steeds

En sporen de eerste sneeuw van november

Dit is zomer, een gevaarlijke zomer, en niet meer.

We gingen uit elkaar als dieren, als niet-mensen, erger dan vijanden.

Ik zal je naam nooit kunnen zeggen,

Ik laat je vrij in de uitgestrektheid van de continenten.

Ik zal je naam nooit kunnen zeggen,

Ik laat je vrij in de uitgestrektheid van de continenten.