дождь - Ночные Снайперы

Есть в дожде откровенье — потаенная нежность и старинная сладость примиренной

дремоты,

Просыпается с ним безыскусная песня и трепещет душа усыпленной природы.

Это землю лобзают поцелуем лазурным, первобытное снова оживает поверье.

Сочетаются Небо и Земля, как впервые и великая кротость разлита в предвечерье.

Роковое томленье по загубленной жизни, неотступную думу: «Все напрасно,

все поздно!»

Или призрак тревожный невозможности утра и страдание плоти, где таится угроза.

В этом сером звучанье пробуждается нежность, небо нашего сердца просияет

глубоко,

Но надежды невольно обращаются в скорби, созерцая погибель этих капель на

стеклах.

Тишине ты лепечешь первобытную песню и листве повторяешь золотое преданье,

А пустынное сердце постигает их горько в безысходной и черной пентаграмме

страданья.

В сердце те же печали, что в дожде просветленном, примиренная скорбь о

несбыточном часе.

Для меня в небесах возникает созвездье, но мешает мне сердце созерцать это

счастье.

Er is een openbaring in de regen - een verborgen tederheid en een oude zoetheid van een verzoende

dutjes,

Een ongekunsteld lied ontwaakt met hem en de ziel van de gesuste natuur beeft.

Deze aarde wordt gekust met een azuurblauwe kus, het primitieve geloof komt weer tot leven.

Hemel en aarde worden verenigd, als voor de eerste keer, en 's avonds wordt grote zachtmoedigheid uitgestort.

Fatale loomheid voor een verwoest leven, meedogenloze gedachte: "Het is allemaal tevergeefs,

het is allemaal te laat!"

Of de verontrustende geest van de onmogelijkheid van de ochtend en het lijden van het vlees, waar de dreiging op de loer ligt.

Tederheid ontwaakt in dit grijze geluid, de lucht van ons hart schijnt

diep,

Maar hoop verandert onwillekeurig in verdriet, terwijl we de dood van deze druppels overwegen

bril.

Stil je mompelt een oerlied en herhaalt de gouden legende aan het gebladerte,

En het woestijnhart begrijpt ze bitter in een hopeloos en zwart pentagram

lijden.

In het hart is hetzelfde verdriet als in de verlichte regen, verzoend verdriet voor

onmogelijk uur.

Voor mij verschijnt er een sterrenbeeld in de lucht, maar mijn hart weerhoudt me ervan ernaar te kijken.

blijheid.