Tu m'emmènes - Navii

J’aurai aimé être cette bouche, ces lèvres sur lesquels tu te pose

Qu’on s’effleure, qu’on se touche, être celui à qui tu proposes

Palapa, palapa, palapa

J’aurai aimé être cette idylle, au moins cette petite histoire

Celui avec qui tu t’imagines ne pas être l’ami du désespoir

Mais toi.

Tu m’emmènes sans m’emporter

Tu me tiens sans me prendre

Tu me frôles sans me toucher

Tu me parles sans me comprendre

Palapa, palapa, palapa

J’aurai aimé être cette chanson que tu fredonnes au moins la nuit

Cette clope que tu fumes au balcon et puis que tu jettes, que tu oublies

Palapa, palapa, palapa

J’aurai aimé être cette bêtise, cette erreur sur ton chemin

Connaitre ce feu que tu attises et qui brûle le creux de mes reins

Mais toi.

Tu m’emmènes sans m’emporter

Tu me tiens sans me prendre

Tu me frôles sans me toucher

Tu me parles sans me comprendre

Tu m’emmènes sans m’emporter

Tu me tiens sans me prendre

Tu me frôles sans me toucher

Tu me parles sans me comprendre

Palapa, palapa, palapa

Palapa, palapa, palapa

On s’est raté de peu

Tout est arrivé

Tu m’emmènes sans m’emporter

Tu me tiens sans me prendre

Tu me frôles sans me toucher

Tu me parles sans me comprendre

Tu m’emmènes sans m’emporter

Tu me tiens sans me prendre

Tu me frôles sans me toucher

Tu me parles sans me comprendre

Ik wou dat ik die mond was, die lippen waar je op lag

Raak aan, raak aan, wees degene die je voorstelt

palapa, palapa, palapa

Ik had graag deze idylle willen zijn, tenminste dit kleine verhaaltje

Degene met wie je jezelf voorstelt niet de vriend van de wanhoop te zijn

Maar jij.

Je neemt me zonder me te nemen

Je houdt me vast zonder me te nemen

Je strijkt langs me heen zonder me aan te raken

Je praat tegen me zonder me te begrijpen

palapa, palapa, palapa

Ik wou dat ik dat liedje was dat je tenminste 's nachts neuriet

Die flikker die je rookt op het balkon en dan weggooit, vergeet

palapa, palapa, palapa

Ik had graag deze domheid willen zijn, deze fout onderweg

Om dit vuur te kennen dat je ontsteekt dat de put van mijn lendenen verbrandt

Maar jij.

Je neemt me zonder me te nemen

Je houdt me vast zonder me te nemen

Je strijkt langs me heen zonder me aan te raken

Je praat tegen me zonder me te begrijpen

Je neemt me zonder me te nemen

Je houdt me vast zonder me te nemen

Je strijkt langs me heen zonder me aan te raken

Je praat tegen me zonder me te begrijpen

palapa, palapa, palapa

palapa, palapa, palapa

We hebben elkaar net gemist

Het is allemaal gebeurd

Je neemt me zonder me te nemen

Je houdt me vast zonder me te nemen

Je strijkt langs me heen zonder me aan te raken

Je praat tegen me zonder me te begrijpen

Je neemt me zonder me te nemen

Je houdt me vast zonder me te nemen

Je strijkt langs me heen zonder me aan te raken

Je praat tegen me zonder me te begrijpen