Dollar Matinee - Eric Taylor, Nanci Griffith

Ronnie stood beneath the movie marquee

His memories all curled up inside

He was trying to remember

Was it August or September

He’d seen her for the last time

He’d heard that she’d become an actress

Lord, she always had the prettiest face

And he stood with his hands

In his pockets and waited

For the dollar matinee

Lord, she’s bigger than life on the screen

There’s a laugh from the balcony, good Lord

And the sun will burn you and blind you

When you step back into the street

The theater, she smelled so familiar

She was a smokey old velvet delight

Yes, and he sat down front

Just like he’d always done

With his feet hanging out in the aisles

And he watched her with eyes disbelieving

Felt something like time on his brain

And he told himself

Don’t you remember it’s only

Just a part that she’s playing

Lord, she’s bigger than life on the screen

There’s a laugh from the balcony, good Lord

And the sun will burn you and blind you

When you step back into the street

She stood by some window in Paris

While the captions translated the scene

Oh, and Ronnie stared back

At her body and breathed

«Christ, that’s the first time I’ve seen it!»

Behind him the people were leaving

Well, the busses, they were humming outside

But old Ronnie never went

To the movies unless

He could stay and see it twice

Lord, she’s bigger than life on the screen

There’s a laugh from the balcony, good Lord

And the sun will burn you and blind you

When you step back into the street

Ronnie stond onder de filmtent

Zijn herinneringen waren allemaal binnen gekruld

Hij probeerde zich te herinneren

Was het augustus of september?

Hij had haar voor de laatste keer gezien

Hij had gehoord dat ze actrice zou worden

Heer, ze had altijd het mooiste gezicht

En hij stond met zijn handen

In zijn zakken en wachtte

Voor de dollar matinee

Heer, ze is groter dan het leven op het scherm

Er wordt gelachen vanaf het balkon, goede God

En de zon zal je verbranden en verblinden

Als je weer de straat op gaat

Het theater, ze rook zo vertrouwd

Ze was een rokerige oude fluwelen verrukking

Ja, en hij ging vooraan zitten

Net zoals hij altijd had gedaan

Met zijn voeten hangend in de gangpaden

En hij keek haar met ongelovige ogen aan

Voelde iets als tijd op zijn brein

En hij zei tegen zichzelf

Herinner je je niet dat het de enige is?

Gewoon een rol die ze speelt

Heer, ze is groter dan het leven op het scherm

Er wordt gelachen vanaf het balkon, goede God

En de zon zal je verbranden en verblinden

Als je weer de straat op gaat

Ze stond bij een raam in Parijs

Terwijl de bijschriften de scène vertaalden

Oh, en Ronnie staarde terug

Naar haar lichaam en ademde

«Christus, dat is de eerste keer dat ik het zie!»

Achter hem gingen de mensen weg

Nou, de bussen, ze zoemden buiten

Maar de oude Ronnie ging nooit

Naar de film tenzij

Hij kon blijven en het twee keer zien

Heer, ze is groter dan het leven op het scherm

Er wordt gelachen vanaf het balkon, goede God

En de zon zal je verbranden en verblinden

Als je weer de straat op gaat