Time of Inconvenience - Nanci Griffith

We’re living in a time of inconvenience

Compassion fails me with this meanness in the air

Our city streets are filled with violence

We close our doors and just pretend that it’s not there

Here I go again back out on these mean streets

The evil seems to cling to the soles of my feet

'Cause I’m living in a time of inconvenience

At an inconvenient time

We’re living in the age of communication

Where the only voices heard have money in their hands

Greed has become a sophistication

If you don’t have money, you’ve got nothing in this land

Here I am only lonely woman on these mean streets

Where a right to life, man has become my enemy

'Cause I’m living in a time of inconvenience

At an inconvenient time

I’ve turned my cheek as my history fades

As the clock ticks away any progress we’ve made

I never thought I’d be ashamed to be human

Afraid to say, my time has seen its day

Yes, I’m living in a time of inconvenience

At an inconvenient time

Living in the age of greed and power

Where everyone seems to need someone to shove around

Our children come to us for answers

Listening for freedom but they don’t know the sound

And there they are our children dumped out in these mean streets

The evil sweeps them up and brings them to their knees

'Cause they’re living in our time of inconvenience

Living in our age of communication

Lost in at time of greed and power

They’re living in a time that I wish was not mine

It’s an inconvenient time

I wish wasn’t mine

Such an inconvenient time

We leven in een tijd van ongemak

Mededogen faalt me ​​met deze gemeenheid in de lucht

Onze stadsstraten zijn gevuld met geweld

We sluiten onze deuren en doen net alsof het er niet is

Hier ga ik weer op deze gemene straten

Het kwaad lijkt zich aan mijn voetzolen te hechten

Omdat ik in een tijd van ongemak leef

Op een ongelegen moment

We leven in het tijdperk van communicatie

Waar de enige stemmen die worden gehoord geld in hun handen hebben

Hebzucht is een verfijning geworden

Als je geen geld hebt, heb je niets in dit land

Hier ben ik de enige eenzame vrouw in deze gemene straten

Waar een recht op leven, de mens is mijn vijand geworden

Omdat ik in een tijd van ongemak leef

Op een ongelegen moment

Ik draai mijn wang om terwijl mijn geschiedenis vervaagt

Terwijl de klok elke vooruitgang die we hebben geboekt wegtikt

Ik had nooit gedacht dat ik me zou schamen om mens te zijn

Bang om te zeggen, mijn tijd heeft zijn dag gezien

Ja, ik leef in een tijd van ongemak

Op een ongelegen moment

Leven in het tijdperk van hebzucht en macht

Waar iedereen blijkbaar iemand nodig heeft om rond te scharrelen

Onze kinderen komen naar ons voor antwoorden

Luisteren naar vrijheid, maar ze kennen het geluid niet

En daar zijn ze dan, onze kinderen gedumpt in deze gemene straten

Het kwaad veegt ze op en brengt ze op hun knieën

Omdat ze in onze tijd van ongemak leven

Leven in ons tijdperk van communicatie

Verloren in een tijd van hebzucht en macht

Ze leven in een tijd waarvan ik zou willen dat die niet de mijne was

Het is een ongelegen moment

Ik wou dat het niet van mij was

Wat een ongelegen moment