Clock Without Hands - Nanci Griffith

I am a clock without hands

I’m walking through the midnights

Counting all the moments

Of the loves I’ve left behind

Crying on the shoulders of the days

I’ve not forgotten now

I am frozen in time

Like the battles of the soldiers

Left displaced of time

Where their tears still fall

Loves that wreck out on the track

Far beyond my looking back to recall

I’m just a clock upon the shelf

Without hands to give the time of day

For love at all

I am a clock without hands

No one understands this

That when the autumn comes

I see no reason for a fall

Spring can fail to move me

With its tulips and its clover

Now the time for love is over

I am a clock without hands

I’m just tickin' and that’s all

I recall a time

When love still had the power

To reach inside this clock

Where my hands held a dream

The innocence of passion

And the words of Saint Teresa chiming in

And I recall the faith

Of the love of my life

And the loosing of my hands

Which he took with him when he died

I’m crying on the shoulders of his love

That I’m remembering now

It’s been ages since this heart has ticked a beat of love

So I’ve forgotten how

Ik ben een klok zonder wijzers

Ik loop door de middernacht

Tel alle momenten

Van de liefdes die ik heb achtergelaten

Huilend op de schouders van de dagen

Ik ben het nu niet vergeten

Ik ben bevroren in de tijd

Zoals de veldslagen van de soldaten

Links verschoven van de tijd

Waar hun tranen nog steeds vallen

Houdt van dat wrak op de baan

Veel verder dan mijn terugkijken om te herinneren

Ik ben gewoon een klok op de plank

Zonder handen om de tijd van de dag aan te geven

Helemaal voor liefde

Ik ben een klok zonder wijzers

Niemand begrijpt dit

Dat wanneer de herfst komt

Ik zie geen reden voor een val

De lente kan me niet ontroeren

Met zijn tulpen en zijn klavertje

Nu is de tijd van liefde voorbij

Ik ben een klok zonder wijzers

Ik tik gewoon en dat is alles

Ik herinner me een tijd

Toen liefde nog de kracht had

Om binnen deze klok te komen

Waar mijn handen een droom vasthielden

De onschuld van passie

En de woorden van Sint Teresa klinken in

En ik herinner me het geloof

Van de liefde van mijn leven

En het verliezen van mijn handen

Die hij meenam toen hij stierf

Ik huil op de schouders van zijn liefde

Dat herinner ik me nu

Het is eeuwen geleden dat dit hart een liefdesslag heeft getikt

Dus ik ben vergeten hoe