Learn to Leave - My Iron Lung

I leave this city often but only partially

Like a book left open again

Up too early, eyes wide open

Staring at patterns in the ceiling, unfamiliar with where I am

Somewhere I am on the phone trying to connect here to there and back again

A voice that feels so distant, that feels uncertain

It’s the time of the year

The season, it reminds me of where I was this time last year

I abandoned a reason to stay here then a curtain fell right in front of me

Somewhere I am on the phone trying to connect here to there and back again

A voice that feels so distant, that feels uncertain

And we learn to leave, to see the world more promising

It serves perfectly, it proves it’s point that love is still mystery

My eyes are open

Ik verlaat deze stad vaak, maar slechts gedeeltelijk

Zoals een boek dat weer openstaat

Te vroeg op, ogen wijd open

Staren naar patronen in het plafond, niet bekend waar ik ben

Ergens waar ik aan de telefoon ben, probeer ik hier verbinding te maken met daarheen en weer terug

Een stem die zo ver weg voelt, die onzeker voelt

Het is de tijd van het jaar

Het seizoen, het doet me denken aan waar ik vorig jaar rond deze tijd was

Ik verliet een reden om hier te blijven en toen viel er een gordijn voor mijn neus

Ergens waar ik aan de telefoon ben, probeer ik hier verbinding te maken met daarheen en weer terug

Een stem die zo ver weg voelt, die onzeker voelt

En we leren om te vertrekken, om de wereld veelbelovender te zien

Het dient perfect, het bewijst dat liefde nog steeds een mysterie is

Mijn ogen zijn open