Неотложка опоздает - Mozee Montana, pyrokinesis

Коль всё пусто и всё бессмысленно

То, что бы повесило, хоть бы на публику всё повыставить

Неважно, хоть на день, хоть навека,

Но мы трахаем скуку, это всё выглядит как вебкам

Да плевать, конечно, и меня не надо понимать

И ни опоры, ни поддержки тут нет

Давно не ищу и пусть

И смерть тянет свои щупальца, чтобы нащупать пульс, ещё

Отбивающего ритм от того

Что страх растёт до пугающих габаритов

Как ни строчи ты в Твиттер и как на всех ни ори ты,

Но жизнь когда-то рухнет горящим метеоритом

Это как будто краска на кисть кита,

Но так трудно во взрослом ребёнку найти себя

Чтоб написать, существует ещё одна сторона,

Но на самых сложных вещах, этот самый простой роман

Да, это, наверное, любовь до гроба

Существует сто путей, но наш выбор — одна дорога на столе

И мы увидим космос уже скоро, это здорово

Здорово, что опоздает скорая

Каменные лица, потухший взгляд,

А ты сидишь в углу, обливаясь слезами

Уже не важно, кто, что хотел сказать

Ведь неотложка опоздает, неотложка опоздает

Каменные лица, потухший взгляд,

А ты сидишь в углу, обливаясь слезами

Уже не важно, кто, что хотел сказать

Ведь неотложка опоздает, неотложка опоздает

И больше не имеет смысла

Нету смысла в твоём состоянии

Ведь обесценится вмиг однажды всё тут

Когда тебя не станет

И тщетные надежды лелея

Мы с тобой не освоим вечность

Последнюю секунду на жизнь мы упустим

И это так человечно

Каменные лица, потухший взгляд,

А ты сидишь в углу, обливаясь слезами

Уже не важно, кто, что хотел сказать

Ведь неотложка опоздает, неотложка опоздает

Каменные лица, потухший взгляд,

А ты сидишь в углу, обливаясь слезами

Уже не важно, кто, что хотел сказать

Ведь неотложка опоздает, неотложка опоздает

Als alles leeg is en alles zinloos

Iets dat zou blijven hangen, tenminste alles aan het publiek zou blootstellen

Het maakt niet uit, zelfs niet voor een dag, zelfs voor altijd,

Maar we neuken verveling, het lijkt allemaal op een webcam

Ja, het kan me natuurlijk niet schelen, en je hoeft me niet te begrijpen

En er is hier geen ondersteuning of ondersteuning

Ik ben niet lang op zoek geweest en laat

En de dood strekt zijn tentakels uit om de pols te voelen, meer

Het ritme ervan verslaan

Die angst groeit tot beangstigende proporties

Het maakt niet uit hoe je krabbelt op Twitter en hoe je ook tegen iedereen schreeuwt,

Maar het leven zal op een dag instorten als een brandende meteoriet

Het is als verf op de borstel van een walvis

Maar het is zo moeilijk voor een volwassen kind om zichzelf te vinden

Om te schrijven is er een andere kant

Maar over de meest complexe dingen, deze eenvoudigste roman

Ja, dit is waarschijnlijk liefde tot het graf

Er zijn honderd paden, maar onze keuze is één weg op tafel

En we zullen snel ruimte zien, het is geweldig

Goed dat de ambulance laat is

Stenen gezichten, uitgestorven blik,

En je zit in de hoek tranen te vergieten

Het maakt niet meer uit wie wat wilde zeggen

De ambulance zal tenslotte te laat zijn, de ambulance zal te laat zijn

Stenen gezichten, uitgestorven blik,

En je zit in de hoek tranen te vergieten

Het maakt niet meer uit wie wat wilde zeggen

De ambulance zal tenslotte te laat zijn, de ambulance zal te laat zijn

En het heeft geen zin meer

Er is geen betekenis in uw staat

Immers, op een dag zal alles hier in waarde dalen

Wanneer u weg bent

En ijdele hoop koesteren

Jij en ik zullen de eeuwigheid niet beheersen

We zullen de laatste seconde van ons leven missen

En het is zo menselijk

Stenen gezichten, uitgestorven blik,

En je zit in de hoek tranen te vergieten

Het maakt niet meer uit wie wat wilde zeggen

De ambulance zal tenslotte te laat zijn, de ambulance zal te laat zijn

Stenen gezichten, uitgestorven blik,

En je zit in de hoek tranen te vergieten

Het maakt niet meer uit wie wat wilde zeggen

De ambulance zal tenslotte te laat zijn, de ambulance zal te laat zijn