White Cold Wrath Burnt Frozen Blood - Mournful Congregation

Silence falls from its sleepless slumber

The night breeze falls to the dawn

Soundless, solemn, sun broken sky

Cried her dirges forlorn;

Through winding paths

White cold wrath burnt frozen blood

I long to writhe in your splendid exaltation

Let hands slither down your watery embasquement

And arouse the sleeping seraph, from certain mortal slumber

Wherein its treasures of inception, become a handbook for the dead

What doth lie behind the darkness of the closed eye?

From where doth the sun draw it’s flames?

Answers float in circles, questions dissolve in light

1000 years of peace after, 10,000 years of misery

Arc of the angels, hewn by the sunlight dawn

Divine crescent burning black, shower the heavens and the earths

Kindle the flame, Upon deaths and upon births.

Stilte valt uit zijn slapeloze slaap

De nachtbries daalt tot de dageraad

Geluidloze, plechtige, door de zon gebroken lucht

Riep haar klaagzangen verloren;

Door kronkelende paden

Witte koude toorn verbrand bevroren bloed

Ik verlang ernaar te kronkelen in uw prachtige verrukking

Laat je handen langs je waterige embasquement glijden

En wek de slapende seraf uit een zekere sterfelijke sluimer

Waarin de schatten van het begin een handboek voor de doden worden

Wat ligt er achter de duisternis van het gesloten oog?

Waar haalt de zon haar vlammen vandaan?

Antwoorden zweven in cirkels, vragen lossen op in licht

1000 jaar vrede daarna, 10.000 jaar ellende

Boog van de engelen, uitgehouwen door de dageraad van het zonlicht

Goddelijke halve maan brandend zwart, douche de hemelen en de aarde

Ontsteek de vlam, Bij sterfgevallen en bij geboorten.