Suicide Choir - Mournful Congregation

Sometimes I feel, long ago life took the last breath from me

Life itself, the grand enemy

The white bride of wretched death, did guide me through gardens grey

The fruit of which, would only fall to rot away

Amidst such vast gardens, even the sun itself doth seem so pallid

And the once glorious moon, its pallor so unhallowed

Seven statues of saddened stance

Perhaps the craft of a man still sadder

Fallen leaves of the thrice dead oak

A morbid portrayal of a once grand majesty

What would one tear filled glimpse stand to reveal?

The subtle fragrance perhaps?

…of a bloody wretched death!

Up on his grey green throne

Stained with the horror of a thousand bloodied suicides

Sate the Suicide Choir

Kneel before the Suicide Choir…

Be judged by your suicidal desire…

Soms heb ik het gevoel, lang geleden heeft het leven me de laatste adem ontnomen

Het leven zelf, de grote vijand

De witte bruid van de ellendige dood leidde me door grijze tuinen

Waarvan de vrucht alleen zou vallen om weg te rotten

Temidden van zulke uitgestrekte tuinen lijkt zelfs de zon zelf zo bleek

En de eens zo glorieuze maan, zijn bleekheid zo onheilig

Zeven standbeelden van bedroefde houding

Misschien is het ambacht van een man nog droeviger

Gevallen bladeren van de driemaal dode eik

Een morbide weergave van een eens grootse majesteit

Wat zou een met tranen gevulde glimp laten zien?

De subtiele geur misschien?

...van een bloedige ellendige dood!

Op zijn grijsgroene troon

Bevlekt met de afschuw van duizend bloedige zelfmoorden

Verzadig het zelfmoordkoor

Kniel voor het Suicide Choir...

Laat je beoordelen op je suïcidale verlangen...