The Waterless Streams - Mournful Congregation

A suffocation of the senses

A senseless suffocation

Water-filled streams have long since dried

Was there ever any other way?

Or was this bleakest destiny our plague?

A dread impending

Like suicide’s omniscient plea

Clasping and crawling

And shredding man’s being

We were that we were

Now we are that we are — nothing, unseeing

Where once stood a temple

Now stands cold stone

An inner sanctum of utter disgust

Repelling nature’s divine lust

Mortality is truth

And truth is a lie

The waterless streams overwhelm us

And now we must die

But our dying hour resists our plea

Why won’t you come, why must you flee?

Our last rites have been written, but not yet read

Een verstikking van de zintuigen

Een zinloze verstikking

Met water gevulde stromen zijn al lang opgedroogd

Was er ooit een andere manier?

Of was dit somberste lot onze plaag?

Een angst op komst

Zoals het alwetende pleidooi van zelfmoord

Klemmen en kruipen

En het wezen van de mens verscheuren

We waren die we waren

Nu zijn we dat we zijn - niets, niets ziends

Waar ooit een tempel stond

Staat nu koude steen

Een innerlijk heiligdom van volslagen walging

De goddelijke lust van de natuur afstoten

Sterfte is de waarheid

En de waarheid is een leugen

De waterloze stromen overweldigen ons

En nu moeten we sterven

Maar ons stervensuur weerstaat ons pleidooi

Waarom kom je niet, waarom moet je vluchten?

Onze laatste riten zijn geschreven, maar nog niet gelezen