Un chimico - Morgan

Un corpo fra i tanti a dar fosforo all’aria

Per bivacchi di fuochi che dicono fatui

Che non lasciano cenere, non sciolgon la brina

Da chimico un giorno avevo il potere

Di sposar gli elementi e farli reagire

Ma gli uomini mai mi riuscì di capire

Perché si combinassero attraverso l’amore

Affidando ad un gioco la gioia e il dolore

Guardate il sorriso, guardate il colore

Come giocan sul viso di chi cerca l’amore:

Ma lo stesso sorriso lo stesso colore

Dove sono sul viso di chi ha avuto l’amore

Dove sono sul viso di chi ha avuto l’amore

E' strano andarsene senza soffrire

Senza un volto di donna da dover ricordare

Ma è forse diverso il vostro morire

Voi che uscite all’amore e che cedete all’aprile

Cosa c'è di diverso nel vostro morire

Primavera non bussa lei entra sicura

Come il fumo lei penetra in ogni fessura

Ha le labbra di carne i capelli di grano

Che paura, che voglia che ti prenda per mano

Che paura, che voglia che ti porti lontano

Ma guardate l’idrogeno tacere nel mare

Guardate l’ossigeno al suo fianco dormire:

Soltanto una legge che io riesco a capire

Ha potuto sposarli senza farli scoppiare

Soltanto una legge che io riesco a capire

Fui chimico e, no, non mi volli sposare

Non sapevo con chi nè chi avrei generato:

Son morto in un esperimento sbagliato

Proprio come gli idioti che muoion d’amore

E qualcuno dirà che c'è un modo migliore

(Grazie ad Alfonso per questo testo)

Een van de velen om fosfor aan de lucht te geven

Voor bivakken van vuren die dwaas zeggen

Die geen as achterlaten, de vorst niet laten smelten!

Als chemicus had ik op een dag de macht

Om met de elementen te trouwen en ze te laten reageren

Maar mannen hebben me nooit begrepen

Omdat ze verenigd zijn door liefde

Vreugde en pijn toevertrouwen aan een spel

Kijk naar de glimlach, kijk naar de kleur

Hoe ze spelen op het gezicht van degenen die op zoek zijn naar liefde:

Maar dezelfde glimlach, dezelfde kleur

Waar zijn ze op het gezicht van degenen die liefde hebben gehad?

Waar zijn ze op het gezicht van degenen die liefde hebben gehad?

Het is vreemd om te vertrekken zonder te lijden

Zonder een vrouwengezicht om te onthouden

Maar misschien is jouw sterven anders

Jij die eropuit gaat om lief te hebben en die toegeeft in april

Wat is er anders aan je sterven?

De lente klopt niet, ze komt veilig binnen

Als de rook dringt ze door elke spleet

Haar lippen zijn van vlees en haar haar is tarwe

Wat een angst, dat hij wil dat ik je bij de hand neem

Wat een angst, wat een verlangen om je ver te brengen

Maar kijk eens hoe de waterstof stil is in de zee

Kijk naar de zuurstof aan zijn slapende zijde:

Gewoon een wet die ik kan begrijpen

Hij was in staat om met ze te trouwen zonder ze op te blazen

Gewoon een wet die ik kan begrijpen

Ik was een chemicus en nee, ik wilde niet trouwen

Ik wist niet met wie of met wie ik zou genereren:

Ik stierf in een verkeerd experiment

Net als de idioten die sterven van liefde

En iemand zal zeggen dat er een betere manier is

(Met dank aan Alfonso voor deze tekst)