Fados Das Violetas - MISIA

Perguntei ãs violetas

Se não tinham coração

Se o tinham, porque escondidas

Na folhagem sempre estão?

Ai as almas dos poetas

Não as entende ninguém

São almas de violetas

Que são poetas também

Andam perdidas na vida

Como as estrelas no ar

Sentem o vento sofrer

Ouvem as rosas chorar

E eu que arrasto amarguras

Que nunca arrastou ninguém

Tenho alma para sentir

A dos poetas também

Bendita seja a desgraça

Bendita a fatalidade

Bendito sejam teus olhos

Onde anda a minha saudade

Ik vroeg de viooltjes

als ze geen hart hadden

Als ze die hadden, omdat ze verborgen waren

Staan ze altijd in het gebladerte?

Wee de zielen van dichters

Niemand begrijpt ze

Het zijn zielen van viooltjes

wie zijn ook dichters?

Ze zijn verloren in het leven

Als de sterren in de lucht

Voel de wind lijden

Hoor de rozen huilen

Ik ben het die bitterheid sleept

dat nooit iemand heeft gesleept

Ik heb een ziel om te voelen

De dichters ook

Gezegend zij de schande

gezegend lot

gezegend zij je ogen

Waar is mijn verlangen?