До восхода - Миша Смирнов

Три ночи на часах, и я не могу уснуть.

Столько мыслей в голове, что в них можно утонуть.

Вечно в поисках себя.

Я не могу выбрать верный шаг вперёд.

Почему депрессия привычное состояние?

Мы всегда грустим.

Что за наказание?!

Тратим время впустую, а оно —

Так быстро идёт!

Но кто знает —

Что нас ждёт, что обойдёт —

Но сегодня всё равно,

Ведь я не знаю с кем я заодно.

И я, мог бы остаться до восхода.

Хочу туда, где моя свобода!

Но что мы найдём?

Куда мы идём?

Нам надо собраться, прибавить ходу —

Идти туда, где нас ждёт свобода!

Но что мы найдём там, куда мы идём?

Я замер, мне не нужен никто.

И в четырёх стенах не могу найти покой.

Мне так хочется, чтоб чувства мои летали.

Я увидел их птицами в небе Тая.

Гитара в руках, я забыл про ноты.

Перебираю всё что было, только с ней я кто-то.

Последний вдох и последний аккорд

Станет чем-то новым… Неизбежен исход.

Что нас ждёт, что обойдёт —

Но сегодня всё равно,

Ведь я не знаю с кем я заодно.

И я, мог бы остаться до восхода.

Хочу туда, где моя свобода!

Но что мы найдём?

Куда мы идём?

Нам надо собраться, прибавить ходу —

Идти туда, где нас ждёт свобода!

Но что мы найдём там, куда мы идём?

Уже так темно и лишь костёр согревает нас.

Может он погаснет, но не уйдёт огонь из моих глаз.

Пропаду завтра навсегда, но воспоминания все оставлю.

Я напишу тебе сюда, а в моём письме тебе отправлю.

И я, мог бы остаться до восхода.

Хочу туда, где моя свобода!

Но что мы найдём?

Куда мы идём?

Нам надо собраться, прибавить ходу —

Идти туда, где нас ждёт свобода!

Но что мы найдём там, куда мы идём?

Куда мы идём?

Drie nachten op de klok en ik kan niet slapen.

Zoveel gedachten in mijn hoofd dat je erin kunt verdrinken.

Altijd op zoek naar jezelf.

Ik kan de juiste stap voorwaarts niet kiezen.

Waarom komt depressie vaak voor?

We zijn altijd verdrietig.

Wat is de straf?!

We verspillen tijd, maar het is

Het gaat zo snel!

Maar wie weet -

Wat ons te wachten staat, wat zal omzeilen -

Maar vandaag, hoe dan ook,

Ik weet tenslotte niet met wie ik tegelijkertijd ben.

En ik kon blijven tot zonsopgang.

Ik wil gaan waar mijn vrijheid is!

Maar wat zullen we vinden?

Waar gaan we naartoe?

We moeten samenkomen, versnellen -

Ga waar de vrijheid op ons wacht!

Maar wat zullen we vinden waar we heen gaan?

Ik verstijfde, ik heb niemand nodig.

En ik kan geen rust vinden binnen vier muren.

Ik wil zo graag dat mijn gevoelens vliegen.

Ik zag ze als vogels in de lucht van Tai.

Gitaar in de hand, ik vergat de noten.

Ik sorteer alles wat was, alleen ben ik iemand met haar.

Laatste adem en laatste akkoord

Het wordt iets nieuws... De uitkomst is onvermijdelijk.

Wat ons te wachten staat, wat zal omzeilen -

Maar vandaag, hoe dan ook,

Ik weet tenslotte niet met wie ik tegelijkertijd ben.

En ik kon blijven tot zonsopgang.

Ik wil gaan waar mijn vrijheid is!

Maar wat zullen we vinden?

Waar gaan we naartoe?

We moeten samenkomen, versnellen -

Ga waar de vrijheid op ons wacht!

Maar wat zullen we vinden waar we heen gaan?

Het is al zo donker en alleen het vuur verwarmt ons.

Misschien gaat het uit, maar het vuur verlaat mijn ogen niet.

Morgen zal ik voor altijd verdwijnen, maar ik zal alle herinneringen achterlaten.

Ik zal u hier schrijven, en in mijn brief zal ik het u toezenden.

En ik kon blijven tot zonsopgang.

Ik wil gaan waar mijn vrijheid is!

Maar wat zullen we vinden?

Waar gaan we naartoe?

We moeten samenkomen, versnellen -

Ga waar de vrijheid op ons wacht!

Maar wat zullen we vinden waar we heen gaan?

Waar gaan we naartoe?