Within and Without - Minsk

Our life remains

A process of guilt and obfuscation

And it stays the same

No closer to the deeper truths

And further from a divine light

We rode on wings, baring our souls / Into the night

Leaving scattered remnants of self / When the stars fall

We fell from the sky / The depths went black

And with a blink / The lesser wind

Stood and teetered on the chasm’s brink / Submitting to the darkness

And grey, and black and nothingness

We form a line, from there to here

Hoping to find our way back

Gave way to green, and the ultimate question / With the remnants of light

All things seen and heard / You’ve sewn the seeds on the altar

All intangibles given a word / The new dawn’s fire

And now a new breath, a decree / Burns brighter still

Of purpose, of inspiration, of necessity

To the many possibilities left unheard

We bend, we wither, without the wind

Wearing borrowed skin

Dethroned, feet set firm

I see the liars, cower in their dens

To defy concern, by discerning, we rise again

To gain a hold, by releasing

The chaff blows away with the wind

Fear of death is a delusion we must escape

While weakness preys upon the Will

Yet we offer the excuse of self

With scream and whisper a call will be heard

Unable to say where the mountain ends and the clouds begin

Floating in the aether awaiting the grasp of all who dare

Unwilling to say where the mountain ends and the clouds begin

We bend, we wither, without the wind

And grey, and black, and nothingness

With scream and whisper

Our call will be heard

Ons leven blijft

Een proces van schuld en verduistering

En het blijft hetzelfde

Niet dichter bij de diepere waarheden

En verder van een goddelijk licht

We reden op vleugels, onze ziel bloot / In de nacht

Verspreide overblijfselen van zichzelf achterlatend / Wanneer de sterren vallen

We vielen uit de lucht / De diepten werden zwart

En met een knipoog / De mindere wind

Stond en wankelde op de rand van de kloof / Onderwerping aan de duisternis

En grijs, en zwart en niets

We vormen een lijn, van daar naar hier

In de hoop de weg terug te vinden

Maakte plaats voor groen, en de ultieme vraag / Met de overblijfselen van licht

Alle dingen gezien en gehoord / Je hebt de zaden op het altaar genaaid

Alle immateriële zaken krijgen een woord / Het vuur van de nieuwe dageraad

En nu een nieuwe adem, een decreet / Brandt nog helderder

Van doel, van inspiratie, van noodzaak

Naar de vele ongehoorde mogelijkheden

We buigen, we verdorren, zonder de wind

Geleende huid dragen

Onttroond, voeten stevig

Ik zie de leugenaars ineenkrimpen in hun holen

Om de bezorgdheid te trotseren, door te onderscheiden, stijgen we weer op

Om vast te houden, door los te laten

Het kaf waait weg met de wind

Angst voor de dood is een waanidee waaraan we moeten ontsnappen

Terwijl zwakte aast op de Will

Toch bieden we het excuus van onszelf aan

Met gillen en fluisteren wordt een oproep gehoord

Kan niet zeggen waar de berg eindigt en de wolken beginnen

Zwevend in de ether wachtend op de greep van iedereen die durft

Ik wil niet zeggen waar de berg eindigt en de wolken beginnen

We buigen, we verdorren, zonder de wind

En grijs, en zwart, en niets

Met geschreeuw en gefluister

Onze oproep wordt gehoord