The Shore of Transcendence - Minsk

Through the waxing through the waning

Amidst blackness a spark emerged

And we heaved death’s branches upon the skyward flames

A haunting memory left as bile on the sand

Feeding this fire on shores of desire this blissful painful night

Winter’s fangs may find me again but it won’t be tonight

Illusion and shame will haunt me again but it won’t be tonight

We will meet at mornings early slain by grievance shore

And crowned and crucified as the sea calls once more

Alive in the tide from whence the wind came

And crowned and crucified and stretched by shelter’s grave

Door het harsen door het afnemen

Temidden van de duisternis ontstond een vonk

En we wierpen de takken van de dood op de hemelwaartse vlammen

Een beklijvende herinnering achtergelaten als gal op het zand

Dit vuur voeden aan de oevers van verlangen deze zalige pijnlijke nacht

De slagtanden van de winter zullen me misschien weer vinden, maar vanavond niet

Illusie en schaamte zullen me weer achtervolgen, maar vanavond zal het niet zijn

We ontmoeten elkaar 's ochtends vroeg gedood door de klachtkust

En gekroond en gekruisigd zoals de zee nogmaals roept

Levend in het getij waar de wind vandaan kwam

En gekroond en gekruisigd en gestrekt bij het graf van een schuilplaats