Three Moons - Minsk

Enticed by the myriad multiplicity

Entombed by our own disguise

We will dive into vast unknowns

An ember remains to unearth a hope

The undercurrent rises from the fading coals

Blown tethered cross the plain far from sanctuary’s gaze

In search of what could not be spoken

Scripted and gifted and parted

Amended forever’s lashed gnashing with vice

Laid open and undressed to none but my own prying eyes

Oh, master of nothing you slave to diatribe

Oh, master of no one you prey on your device

A cross section of crossroad hoisted high toward the sky

And life filled my nostrils as veins ran so dry

Dead to the world and dead in your eyes

Etchings interred as failure recurred

Desolate worlds fall to these endless nights

Verleid door de ontelbare veelheid

Bedolven onder onze eigen vermomming

We duiken in grote onbekenden

Er blijft een sintel over om een ​​​​hoop op te graven

De onderstroom stijgt op uit de vervagende kolen

Opgeblazen, vastgebonden, steek de vlakte over, ver van de blik van het heiligdom

Op zoek naar wat niet kon worden gesproken

Gescript en begaafd en gescheiden

Gewijzigd voor altijd gegeseld knarsetandend met ondeugd

Opengelegd en uitgekleed voor niemand behalve mijn eigen nieuwsgierige ogen

Oh, meester van niets, je slaaf van tirade

Oh, meester van niemand, je jaagt op je apparaat

Een dwarsdoorsnede van een kruispunt hoog naar de hemel gehesen

En het leven vulde mijn neusgaten terwijl de aderen zo droog liepen

Dood voor de wereld en dood in je ogen

Etsen begraven als mislukking herhaald

Desolate werelden vallen in deze eindeloze nachten