Requiem: From Substance to Silence - Minsk

We settle for pleasure

We revel in pain

She will regret forever

He lusts for a cleansing rain

Set adrift and yet amiss

Stranger in a strange land

Falling eyes and outstretched hands

Blinded by the desperate cry there

Where fate is eternally blind

I await some sort of resolution

It never comes

It never calms

We nemen genoegen met plezier

We genieten van de pijn

Ze zal voor altijd spijt hebben

Hij verlangt naar een reinigende regen

Op drift gezet en toch verkeerd

Vreemde in een vreemd land

Vallende ogen en uitgestrekte handen

Verblind door de wanhopige kreet daar

Waar het lot eeuwig blind is

Ik wacht op een soort van oplossing

Het komt nooit

Het kalmeert nooit