Invoke Revive - Minsk

In the shadow of defamation, the unforgivable lie, hidden inside

Giving breath to the flames, a curse out of will

Burning all that bears your name, only ashes remain

Fabrication reversed, return to the earth

In solitude was an unmatched power given birth

Spreading these wings, deflecting deceit, laughing in the wake of fate

This conviction will not wane, fly away

The cycle complete, the theft and the gift

Wounds wisened through time, and the blink of the eye

Deeds performed in the light, truth instilled, instincted

Connecting the circle, embracing the whole

To rest in the narrows, there is no time

A moment unownable, knowable only in truth and in lies

From the dark into the light

The vantage point where vision dies

Shunning the comforting blanket of night

True motives manifest when the sun appears

An ocean of doubt, the sediment deep

Yet a treasure awaits all who navigate fear

Our nature concealed as we held to ideals

A sovereignty gives wings, and the Will shall not wane

Who are your arbiters of truth

To whom does your proxy belong

You are not destined to remember

The hand of mortality, it tightens

Predilection of sin, it permeates

The curse of obligation, it punctuates

Screaming for an exit from abbreviated realities

Tongues unleashed with baited, heaving breaths

We are reduced, we are diminished

Clearly unfinished, we’ve gone before

Open doors and metaphors, open sores and wars before

A fighting side, a soul-diers pride, we’ve been to war

You must remember, you are wired to forget

Progeny of the snake, dualistic and rent

The veil top to bottom, one into two

Rendered lamenting, yearning for the before

That moment that gifts you, humanity’s purview

Beyond the between of response and stimuli

Don’t you know what you are?

A contradiction of intent, lament the self you project

We forgot the past and could not hide

And why can’t we see through these lies?

Within the echoes and ghosts trapped in stone

Forever chasing us through time

A lesson, we learned a truth we’ll forget

When the cycle completes, and the nightmare repeats

In the fullness of silence, and the lonliness of noise

An act of creation, the only clear way

If it all disappeared today, the spark would remain

Existence would march onward, and sorrow would wane

What have we become now, from one into two, torn

O quiet soul, let the knowing take hold, be still with resolve

Now devour in time, at the gate time is frozen, o quiet soul

In de schaduw van laster, de onvergeeflijke leugen, van binnen verborgen

Adem geven aan de vlammen, een vloek uit de wil

Alles verbranden dat jouw naam draagt, blijft alleen as over

Vervaardiging omgekeerd, keer terug naar de aarde

In eenzaamheid werd een ongeëvenaarde kracht geboren

Deze vleugels spreiden, bedrog afwenden, lachen in het kielzog van het lot

Deze overtuiging zal niet afnemen, vlieg weg

De cyclus compleet, de diefstal en het cadeau

Wonden werden wijder door de tijd, en het knipperen van het oog

Daden uitgevoerd in het licht, de waarheid ingeprent, instinctief

De cirkel verbinden, het geheel omarmen

Om uit te rusten in de vernauwing, is er geen tijd

Een onkenbaar moment, alleen kenbaar in de waarheid en in leugens

Van het donker naar het licht

Het uitkijkpunt waar het zicht sterft

De troostende deken van de nacht mijden

Ware motieven manifesteren zich wanneer de zon verschijnt

Een oceaan van twijfel, het sediment diep

Toch wacht een schat op iedereen die door angst navigeert

Onze aard verborgen als we vasthielden aan idealen

Een soevereiniteit geeft vleugels, en de wil zal niet afnemen

Wie zijn uw arbiters van de waarheid?

Van wie is uw proxy

Je bent niet voorbestemd om te onthouden

De hand van de sterfelijkheid, het verstrakt

Voorkeur voor zonde, het dringt door

De vloek van de verplichting, het accentueert

Schreeuwen om een ​​uitweg uit de verkorte realiteit

Tongen losgelaten met aas, deinende ademhalingen

We zijn verkleind, we zijn verkleind

Duidelijk onvoltooid, we zijn eerder gegaan

Open deuren en metaforen, open zweren en oorlogen eerder

Een vechtpartij, een trotse zielsdier, we zijn in oorlog geweest

Je moet onthouden, je bent bedraad om te vergeten

Nakomeling van de slang, dualistisch en huur

De sluier van boven naar beneden, één in twee

Weergegeven treurend, verlangend naar het voorgaande

Dat moment dat je cadeau doet, het gezichtsveld van de mensheid

Voorbij het tussen respons en stimuli

Weet je niet wat je bent?

Een tegenstrijdigheid van de bedoeling, klaag over het zelf dat je projecteert

We zijn het verleden vergeten en konden ons niet verbergen

En waarom kunnen we deze leugens niet doorzien?

Binnen de echo's en geesten gevangen in steen

Voor altijd die ons door de tijd achtervolgt

Een les, we hebben een waarheid geleerd die we zullen vergeten

Wanneer de cyclus is voltooid en de nachtmerrie zich herhaalt

In de volheid van stilte en de eenzaamheid van lawaai

Een scheppingsdaad, de enige duidelijke manier

Als alles vandaag zou verdwijnen, zou de vonk blijven bestaan

Het bestaan ​​zou voortschrijden en het verdriet zou afnemen

Wat zijn we nu geworden, van één in twee, verscheurd?

O stille ziel, laat het weten vat krijgen, wees stil met vastberadenheid

Nu verslinden in de tijd, bij de poort is de tijd bevroren, o stille ziel