The Priest - Milow

I’m Peter van der Hold

I’m 68 years old

My doubts and questions have increased

In 42 years of being a priest

I’m at the end of my life

I’m not sure if I’m gonna survive

I often don’t know what to say

When I talk to Him when I pray

In reply I receive

Only silence, no relief

I’ve waited in vain for a little advice

From that great voice in the ethereal skies

Once I was revolutionary

A devoted mercenary

A gifted student in God’s hands

Now I’m old, and sick of his demands

I tried to be honest and good

Did my job the best I could

But I always stayed that average man

Right in the spot where I’ll began

During the grief, with which I’ve dealt

S’been three decades since I’ve felt

The certainty I so adored

'Bout the existence of the Lord

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long, long time ago

I’ll give him to my perish

Things I don’t have myself but cherish

And namely love and charity

Mostly purpose, that’s what sets you free

So I’m where the metaphors

Are not comforting anymore

I think I’m almost done with my search

Got old so fast, here, in my church

But feels as if I’m kept out

Some sort of secret about

The meaning of life sometimes

Can’t fail to notice these are mediocre times

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long long time ago

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long long time ago

And time has made me good at one thing

And horrible at everything else

The blessings of a world divine

Were always elsewhere, were never mine

Oh, I would like to hold someone

Briefly, maybe, have some fun

My body’s oddly designed

So I’m not really the hugging kind

Not once has there been

Someone with softer skin

Who reached out for me in the middle of the night

Across my own lumpy mattress when I turn on the light

I think I’ve been miscast

And the time of saints is passed

My faith is weak, last, but not least

After 42 years of being a priest

And the church is like a woman

Thing out of reach like a vision

She glimmers in the distance to which I could never quite get

Now I am left here with my regret

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long, long time ago

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long, long time ago

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long, long time ago

I’ve seen enough, that’s why I know

God left this place, long, long time ago

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

It’s my portion, it’s my cup

Ik ben Peter van der Hold

Ik ben 68 jaar oud

Mijn twijfels en vragen zijn toegenomen

In 42 jaar priester zijn

Ik ben aan het einde van mijn leven

Ik weet niet zeker of ik het ga overleven

Ik weet vaak niet wat ik moet zeggen

Als ik met hem praat als ik bid

Als antwoord ontvang ik

Alleen stilte, geen opluchting

Ik heb tevergeefs gewacht op een klein advies

Van die geweldige stem in de etherische luchten

Ooit was ik revolutionair

Een toegewijde huurling

Een begaafde leerling in Gods handen

Nu ben ik oud, en ziek van zijn eisen

Ik probeerde eerlijk en goed te zijn

Deed mijn werk zo goed als ik kon

Maar ik ben altijd die gemiddelde man gebleven

Precies op de plek waar ik zal beginnen

Tijdens het verdriet, waarmee ik te maken heb gehad

Het is drie decennia geleden dat ik me heb gevoeld

De zekerheid waar ik zo dol op was

'Over het bestaan ​​van de Heer'

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God verliet deze plek, lang, lang geleden

Ik zal hem aan mijn vergaan

Dingen die ik zelf niet heb, maar koester

En namelijk liefde en naastenliefde

Meestal doel, dat is wat je vrij maakt

Dus ik ben waar de metaforen

Zijn niet meer geruststellend

Ik denk dat ik bijna klaar ben met zoeken

Zo snel oud geworden, hier, in mijn kerk

Maar het voelt alsof ik buiten gehouden word

Een soort geheim over

De zin van het leven soms

Het valt me ​​op dat het middelmatige tijden zijn

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God heeft deze plaats verlaten, heel lang geleden

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God heeft deze plaats verlaten, heel lang geleden

En de tijd heeft me goed gemaakt in één ding

En vreselijk in al het andere

De zegeningen van een goddelijke wereld

Waren altijd ergens anders, waren nooit van mij

Oh, ik zou graag iemand vasthouden

Kortom, misschien, veel plezier

Mijn lichaam is vreemd ontworpen

Dus ik ben niet echt het knuffeltype

Niet één keer is er geweest

Iemand met een zachtere huid

Wie heeft midden in de nacht contact met me opgenomen

Over mijn eigen klonterige matras als ik het licht aan doe

Ik denk dat ik verkeerd geplaatst ben

En de tijd van heiligen is voorbij

Mijn geloof is zwak, last but not least

Na 42 jaar priester te zijn geweest

En de kerk is als een vrouw

Iets buiten bereik, zoals een visie

Ze glinstert in de verte waar ik nooit helemaal bij zou kunnen komen

Nu zit ik hier met mijn spijt

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God verliet deze plek, lang, lang geleden

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God verliet deze plek, lang, lang geleden

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God verliet deze plek, lang, lang geleden

Ik heb genoeg gezien, daarom weet ik het

God verliet deze plek, lang, lang geleden

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje

Het is mijn portie, het is mijn kopje