Learning To Swim - Mikill Pane

With a big splash he was hurled in at the deep end,

before he knew what happened the pool floor turned into a sea bed.

A thousand life jackets on the surface, could he reach them?

If he couldn’t he would never breath again.

He had to empty all his pockets, he had to be a bit lighter,

the struggle to the top was gonna be a big fight but

if he wasn’t dragged to his death by material things

he stood a better chance and really could win

so with that he took his wallet, his keys and his jewellery

and let them sink thinking «fuck me, what a fool I’ve been, none of you have

helped me since I fell into the water and only now I’ve learnt, I couldn’t tell

it when I bought ya»

It’s what’s inside that turns the ordinary to survivours.

Soldiers never go to war wearing designer ware,

so it’s either throw away the dog clobber or be the best dressed down in davie

jones locker.

Tonight

We’re standing on the brink.

You start to feel when you can’t think.

You learn to rise when others sink.

And we’re starting to learn how to swim.

He was still under there, in his underware.

He badly needed to come up for air

but as he swam up, with nothing on except the bare-essentials,

the lack of oxygen to his brain must’ve sent him nearly mental

cause everytime he scogged the abys,

he swore he saw a different fucking mermaid blowing him a kiss.

He closed his eyes and tried to focus on rising

but opened 'em, one of the hoes swam beside him and spoke to him

but wasn’t vocal or miming, she opened his mind and coaxed him inside.

«If you go down and get me everything you chucked away, I swear babes,

today’ll be your lucky day»

She kissed him, breathed life into his lungs,

now he kind of owed her so he dived for the junk

but he dashed cause he tought she was giving him a heart

but she’d tricked him, now the mug was swimming with the sharks.

Tonight

We’re standing on the brink.

You start to feel when you can’t think.

You learn to rise when others sink.

And we’re starting to learn how to swim.

We’re standing on the brink.

You start to feel when you can’t think.

You learn to rise when others sink.

It means we’re starting to learn how to swim.

Now he was covered in teeth marks from that biting son of a bitch,

that must have been the hungriest fish that he’d ever come across,

but our hero hadn’t lost;

he’d won with no weapons

he had done it with his fists.

He wanted his revenge on the mermaid,

she had set him up after all so it was only right the girl paid.

But then he thought forget her and kicked for his life, it isn’t over yet

so I’ve got bigger fish to fry.

Can’t leave life alone the world needs me,

he rose and rose it soon began to feel easy,

he poked his head through and gasped for air in the sea breeze

he felt so relaxed now, must’ve been the sea-weed.

He grabbed a life jacket to keep himself afloat

and he swam to the horizon, not seeking any boat, no

a different idea crossed his mind alltogether;

he’d go and live on his own desert island foverever

Tonight

We’re standing on the brink.

You start to feel when you can’t think.

You learn to rise when others sink.

And we’re starting to learn how to swim.

We’re standing on the brink.

You start to feel when you can’t think.

You learn to rise when others sink.

It means we’re starting to learn how to swim.

Met een grote plons werd hij in het diepe geslingerd,

voordat hij wist wat er gebeurde, veranderde de bodem van het zwembad in een zeebodem.

Duizend reddingsvesten aan de oppervlakte, zou hij ze kunnen bereiken?

Als hij dat niet kon, zou hij nooit meer ademen.

Hij moest al zijn zakken leegmaken, hij moest wat lichter zijn,

de strijd naar de top zou een grote strijd worden, maar

als hij niet door materiële dingen naar zijn dood werd gesleept

hij had een betere kans en kon echt winnen

dus nam hij daarmee zijn portemonnee, zijn sleutels en zijn sieraden mee

en laat ze zinken met de gedachte "fuck me, wat een dwaas ben ik geweest, niemand van jullie"

hielp me sinds ik in het water viel en pas nu ik heb geleerd, kon ik niet zeggen

het toen ik je kocht»

Het is wat erin zit dat het gewone verandert in overlevenden.

Soldaten gaan nooit ten strijde met designerkleding,

dus het is ofwel de hondenpoep weggooien of de beste gekleed gaan in davie

jones kluisje.

Vanavond

We staan ​​op de rand.

Je begint te voelen wanneer je niet kunt denken.

Je leert te stijgen wanneer anderen zinken.

En we beginnen te leren zwemmen.

Hij zat er nog steeds onder, in zijn ondergoed.

Hij moest dringend lucht komen halen

maar toen hij naar boven zwom, met niets anders aan dan het hoogstnoodzakelijke,

het gebrek aan zuurstof naar zijn hersenen moet hem bijna mentaal hebben gestuurd

want elke keer dat hij de afgrond overschreed,

hij zwoer dat hij een andere verdomde zeemeermin hem een ​​kus zag geven.

Hij sloot zijn ogen en probeerde zich te concentreren op het opstaan

maar opende ze, een van de schoffels zwom naast hem en sprak met hem

maar was niet vocaal of mimde, ze opende zijn geest en lokte hem naar binnen.

«Als je naar beneden gaat en me alles geeft wat je hebt weggegooid, ik zweer het, schatjes,

vandaag wordt je geluksdag»

Ze kuste hem, blies leven in zijn longen,

nu was hij haar iets schuldig, dus dook hij voor de rotzooi

maar hij stormde omdat hij dacht dat ze hem een ​​hart gaf

maar ze had hem bedrogen, nu zwom de mok met de haaien.

Vanavond

We staan ​​op de rand.

Je begint te voelen wanneer je niet kunt denken.

Je leert te stijgen wanneer anderen zinken.

En we beginnen te leren zwemmen.

We staan ​​op de rand.

Je begint te voelen wanneer je niet kunt denken.

Je leert te stijgen wanneer anderen zinken.

Het betekent dat we beginnen te leren zwemmen.

Nu zat hij onder de tandafdrukken van die bijtende klootzak,

dat moet de hongerigste vis zijn geweest die hij ooit was tegengekomen,

maar onze held had niet verloren;

hij had gewonnen zonder wapens

hij had het met zijn vuisten gedaan.

Hij wilde wraak nemen op de zeemeermin,

ze had hem toch in de val gelokt, dus het was alleen maar goed dat het meisje betaalde.

Maar toen dacht hij haar te vergeten en schopte voor zijn leven, het is nog niet voorbij

dus ik heb grotere vissen om te bakken.

Kan het leven niet alleen laten, de wereld heeft me nodig,

hij stond op en stond op het begon al snel gemakkelijk te voelen,

hij stak zijn hoofd erdoorheen en hapte naar lucht in de zeebries

hij voelde zich nu zo ontspannen, moet het zeewier zijn geweest.

Hij greep een reddingsvest om zichzelf overeind te houden

en hij zwom naar de horizon, niet op zoek naar een boot, nee

er kwam ineens een ander idee bij hem op;

hij zou voor altijd op zijn eigen onbewoond eiland gaan wonen

Vanavond

We staan ​​op de rand.

Je begint te voelen wanneer je niet kunt denken.

Je leert te stijgen wanneer anderen zinken.

En we beginnen te leren zwemmen.

We staan ​​op de rand.

Je begint te voelen wanneer je niet kunt denken.

Je leert te stijgen wanneer anderen zinken.

Het betekent dat we beginnen te leren zwemmen.