Tierra De Calma - Miguel Poveda, Juan Carlos Romero

No dice más quien más habla, ¡"Cuidao"!

Ni es más cante el que se grita

Ni en la guitarra más notas

No dice más quien más habla, ¡"Cuidao"!

Ni es más cante el que se grita

Ni en la guitarra más notas

Bajan el duende a la vida

Que siempre tenga en las manos

El mordisco de la tierra

Y en la voz los arañazos

Con los temblores

Que dan las guerras

Que ahora está sonando en í

¿De dónde viene esta voz?

Que ahora resuena en mí

Del corazón o del tiempo

De las sombras, de la tierra

De las músicas del sueño

Que ahora está sonando en mí

¿De dónde viene esta voz?

Estoy «asomao» a un río

Y por más que miro no veo el fondo

Unos ojos que me miran

Sólo un hombre que se queda solo

Estoy «asomao» a un río

Y no puede ver el fondo, ¡Ay!

Ya veo el sur que vine a buscar

Que me llama

Cielo de luz que me dio

Esta tierra de calma

Degene die het meest spreekt, zegt niet meer: ​​"Pas op"!

Noch is het meer cante die wordt geroepen

Niet eens meer noten op de gitaar

Degene die het meest spreekt, zegt niet meer: ​​"Pas op"!

Noch is het meer cante die wordt geroepen

Niet eens meer noten op de gitaar

Ze brengen de kobold tot leven

Die je altijd in handen hebt

De beet van de aarde

En in de stem de krassen

met de trillingen

Wat oorlogen geven?

Dat rinkelt nu in mij

Waar komt deze stem vandaan?

dat weerklinkt nu in mij

Van het hart of van de tijd

Van de schaduwen, van de aarde

Van de muziek van de droom

dat rinkelt nu in mij

Waar komt deze stem vandaan?

Ik "gluur" naar een rivier

En hoe ik ook kijk, ik zie de bodem niet

ogen die naar mij kijken

Gewoon een man die alleen gelaten wordt

Ik "gluur" naar een rivier

En je kunt de bodem niet zien, au!

Ik zie al het zuiden dat ik kwam zoeken

wie belt mij?

Hemel van licht die mij gaf

Dit land van rust