Serafino - Miguel Poveda

Por una calle tan corta como usted

Que va a zancadas y empujando

Como es que va

Una callecita corta

No la cruce sin mirar

Feliz, el primo Félix es feliz

Tumbao al sol de la nada

Con el deo en la nariz

Mal flotaba por los bares

Náufrago en la capital

Y que mal flotaba por los bares

Marinerito viejo

Sin ver sus playas;

Y apaga sus motores

Y así naufraga, y así naufraga

No digo yo que no rías

No digo yo que no goces

Lo que te pido es que bajes

La musiquita del coche

A la fuente del reniego

Yo le he renegao el agua

Y esa agüita no la bebo

Que sabe salá y amarga;

Y a la fuente del reniego, ay

Que yo le he renegao el agua

Que la memoria lo olvide

Me vienes tú a aconsejar

Anda y pídele a los peces

Que se olviden de nadar

Y al hormigón que no pese

Serafino, Serafino, ¿adónde lleva el Juanelo?

Bahía de su cintura, ya no está tu embarcadero

In een straat zo kort als jij

Dat gaat stappen en duwen

hoe gaat het ermee

een korte straat

Steek er niet over zonder te kijken

Blij, neef Felix is ​​blij

Uit het niets in de zon liggen

Met de deo in de neus

Mal zweefde door de tralies

Castaway in de hoofdstad

En hoe slecht dreef het door de tralies

oude zeeman

Zonder de stranden te zien;

En zet je motoren uit

En zo is het schipbreuk geleden, en zo is het schipbreuk geleden

Ik zeg niet dat je niet moet lachen

Ik zeg niet dat je niet geniet

Wat ik van je vraag is dat je naar beneden komt

De muziek van de auto

Naar de bron van verzaking

Ik heb hem het water ontzegd

En dat beetje water drink ik niet

Dat smaakt zout en bitter;

En naar de bron van de ontkenning, oh

Dat ik hem het water heb ontzegd

Laat de herinnering vergeten

jij komt mij adviseren

Ga en vraag het aan de vis

dat ze vergeten te zwemmen

En naar het beton dat niet weegt

Serafino, Serafino, waar leidt Juanelo naartoe?

Baai van zijn middel, je pier is niet langer