Romance de Juan de Osuna - Miguel Poveda

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

Por tenerlo «repartío»

A las dos de la mañana

Me vinieron a llamar

Tres pares de ojitos negros

Y me tuve que entregar

La mano en el Evangelio

La pongo aunque yo me muera

Que yo no he «matao» a nadie

De noche en la carretera

Los tormentos de mis negras duquelas

No se las mando ni a mis enemigos

Yo soñaba con clavito y canela

Me despertaron «pa» darme el castigo

Eres mi nombre y mi «vía»

Eres mi lunita clara

Con lo mucho que lo la quería

Se va sin volver la cara

La rosa de los amores

La cortan pobres y ricos

Y «toos» acaban llorando

Igual que los niños chicos

Los tormentos de mis negras duquelas

Er is geen bloem zoals de klaproos

Geen liefde zoals de mijne

dat ze me ter dood veroordelen

Er is geen bloem zoals de klaproos

Geen liefde zoals de mijne

dat ze me ter dood veroordelen

Voor het "verspreiden"

Om twee uur 's nachts

ze kwamen me bellen

Drie paar kleine zwarte ogen

En ik moest me overgeven

De hand in het evangelie

Ik zet het zelfs als ik sterf

Dat ik niemand heb "vermoord"

's Nachts op de weg

De kwellingen van mijn zwarte hertoginnen

Ik stuur ze niet eens naar mijn vijanden

Ik droomde van kruidnagel en kaneel

Ze maakten me wakker "om" me de straf te geven

Jij bent mijn naam en mijn "weg"

Jij bent mijn heldere maan

Met hoeveel hij van haar hield

Hij vertrekt zonder zijn gezicht te draaien

De roos van de liefde

Ze snijden het arm en rijk

En «toos» eindigt met huilen

net als kleine kinderen

De kwellingen van mijn zwarte hertoginnen