Mi Bulería Corta - Miguel Poveda, Moraíto Chico

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

Por tenerlo «repartío»

Ay, sangre de mi pena por ella daría

Y si es menester también doy la vida

Lo digo y lo voy a hacer

Ay, un teléfono chiquito

Para saber de tu querer

Me pongo a comer y no como

Me acuerdo de tus acciones

Con la comida me ahogo

Ay, era una noche oscura de invierno

Que llovía a chaparrones

Y me pedía mi niño Antonio

Que popaíto dame frijones

Que toma la chaqueta

Que dame los calzones

Que chaquetita más chula

Que bonito lleva el corte

Y dime con el pensamiento, caramba

Donde te metiste anoche

Porque tú eres como las olas del mar

Que llega a la orilla, te mira y se va

Er is geen bloem zoals de klaproos

Geen liefde zoals de mijne

dat ze me ter dood veroordelen

Er is geen bloem zoals de klaproos

Geen liefde zoals de mijne

dat ze me ter dood veroordelen

Voor het "verspreiden"

Oh, bloed van mijn verdriet voor haar zou ik geven

En indien nodig geef ik ook mijn leven

Ik zeg het en ik zal het doen

Oh, een kleine telefoon

Om te weten over je liefde

Ik begin te eten en ik eet niet

Ik herinner me je acties

Met het eten verslik ik me

Oh, het was een donkere winternacht

dat het in stromen regende

En mijn jongen Antonio vroeg me

Wat popaíto geef me bonen

wie pakt de jas?

geef me de broek

Wat een gaaf jasje

Hoe mooi is de snit

En vertel me met je gedachten, goh

waar was je gister avond heen

Omdat je bent als de golven van de zee

Die de kust bereikt, naar je kijkt en weggaat