Luna de Fuego - Miguel Poveda

Y en mi fragua ya no hay ruido

Y el yunque está arrinconado,

Los martillos se han perdido

Cuando mi padre ha faltado.

Y sentadito estaba yo, y en mi petate

Con la cabeza echada para atrás yo me acordaba

De mi madre, mis hermanicos ¿cómo estarán?

No quiero más memoriales, ni papeles de la audiencia

Porque a mí me habían dicho, prima, los fiscales

Que tengo mi casita en Valencia y si no es verdad

Y esto que yo digo si no es verdad

Que Dios me mande un castiguito, prima,

Muy grande, si me lo quiere mandar.

En in mijn smidse is er geen lawaai

En het aambeeld is in het nauw gedreven,

De hamers zijn verloren gegaan

Als mijn vader afwezig is.

En ik zat, en in mijn petate

Met mijn hoofd achterover, herinnerde ik me

Van mijn moeder, mijn broertjes, hoe zal het met ze zijn?

Ik wil geen herdenkingen meer, of papieren van het publiek

Omdat ze me hadden verteld, neef, de aanklagers...

Dat ik mijn huisje in Valencia heb en als het niet waar is

En wat ik zeg is niet waar

Moge God me een kleine straf sturen, neef,

Heel groot, als je het naar mij wilt sturen.