La Salvaora - Miguel Poveda

Que razón tenía

La pena traidora

Que el niño sufriera

Por la Salvaora.

Diecisiete años

Tiene mi criatura

Y yo no me espanto

De tanta hermosura.

Eres tan hermosa

Como el firmamento

Lástima que tengas

Malos pensamientos.

Quien te puso Salvaora

Qué poco te conocía

El que de ti se enamora

Se pierde «pa toa la vía».

Tengo a mi niño «embrujao»

Por culpa de tu querer

Si no yo fuera «casao»

Contigo me iba a perder.

Dios mío, qué pena más grande

El alma me llora

A ver cuando llega la hora

Que las intenciones se le vuelvan buenas

A la Salvaora.

wat was juist?

de verraderlijke straf

dat het kind leed

Voor de Salvaora.

Zeventien jaar

heeft mijn schepsel

En ik ben niet bang

Van zoveel schoonheid.

Je bent zo prachtig

als het firmament

sorry dat je

Slechte gedachten.

Wie heeft je Salvaora genoemd?

hoe weinig ik je kende

Degene die verliefd op je wordt

Je verliest "pa toa lavía".

Ik heb mijn "betoverde" kind

Vanwege jouw liefde

Als ik niet "casao" was

Met jou zou ik mezelf verliezen.

Mijn God, wat een schande

mijn ziel huilt

Eens kijken wanneer de tijd daar is

Dat de bedoelingen goed worden

Naar de Salvaora.