Compañera Y Soberana - Miguel Poveda, Joan Albert Amargós

En el firmamento de los ojos tuyos

Me perdí una noche tras de tu querer

Y junto a tu boca se rindió mi orgullo

Bajo las estrellas del amanecer

Desde aquel entonces, yo vivo «encerrao»

En el laberinto de esta sinrazón

Porque tu cerraste con llave y «candao»

Los cuatro postigos de mi corazón

Compañera y soberana

Con los ojos de tormento y la boquita de grana

Dices que te llamas Rosa y eres rosa de los vientos

Que cambias por cualquier cosa

Que digan los jerezanos:

Una rosa había en Jerez y se la llevó un gitano

In het firmament van je ogen

Ik verloor een nacht na jouw liefde

En naast jouw mond gaf mijn trots zich over

onder de dageraadsterren

Sindsdien woon ik "ingesloten"

In het labyrint van deze redeloosheid

Omdat je sloot met een sleutel en "hangslot"

De vier luiken van mijn hart

Metgezel en soeverein

Met de ogen van kwelling en de mond van scharlaken

Je zegt dat je Rosa heet en je bent een kompasroos

dat je voor wat dan ook verandert

Wat de mensen van Jerez zeggen:

Er was een roos in Jerez en een zigeuner nam hem