Chiavi Di Casa - Michele Bravi

Proprio ora, adesso, che ho capito la strada

Ho smarrito correndo le mie chiavi di casa

Ho sentito il bisogno di vederti arrivare

Son dovuto andar oltre per poter ritornare

Mi ricordo l’odore

Lo strano sapore

Che avevamo addosso

Solo noi, a dare senso ad ogni limite

Perché non mi è servito a niente rimanere solo

E non è vero che il silenzio può risolvere

Avrei dovuto dirti prima di partire

Di lasciare indietro una ragione per tornare

Proprio ora, adesso, che ho fissato una meta

Ho smarrito correndo il senso e la direzione

Ho nascosto i ricordi fra le scelte sbagliate

Perché ogni ritorno lo credevo un errore

E mi ricordo il tuo odore

Le nostre paure

Che avevamo addosso

Solo noi, a dare pugni sordi agli angoli

Perché non mi è servito a niente rimanere solo

E non è vero che il silenzio può risolvere

Avrei dovuto dirti prima di partire

Di lasciare indietro una ragione per tornare

E non è servito a niente farci così male

E cercare le risposte, separandole da noi

Sai che per ogni strada che ho percorso

Sono sempre ritornato al punto in cui ti ho perso

Prendere a calci il dolore

Ricercarti negli altri

E per tenerti accanto, ti ho rotto in mille frammenti

Abituarsi all’assenza, ai giorni senza di te

Per ritornare verso casa

Perché non mi è servito a niente rimanere solo

E non è vero che il silenzio può risolvere

Avrei dovuto dirti prima di partire

Di lasciare indietro una ragione per tornare

E non è servito a niente farci così male

E cercare le risposte, separandole da noi

Sai che per ogni strada che ho percorso

Sono sempre ritornato al punto in cui ti ho perso

Op dit moment, nu, dat ik de weg begrijp

Ik verloor mijn huissleutels tijdens het hardlopen

Ik voelde de behoefte om je te zien aankomen

Ik moest verder gaan om terug te kunnen keren

Ik herinner me de geur

De vreemde smaak

die we droegen

Alleen wij, om elke limiet te begrijpen

Omdat het me niet hielp om alleen te zijn

En het is niet waar dat stilte kan oplossen

Ik had het je moeten vertellen voordat ik wegging

Een reden achterlaten om terug te keren

Op dit moment, nu, dat ik een doel heb gesteld

Ik heb mijn gevoel en richting verloren tijdens het hardlopen

Ik verborg de herinneringen tussen de verkeerde keuzes

Omdat ik bij elke terugkeer dacht dat het een vergissing was

En ik herinner me je geur

onze angsten

die we droegen

Alleen wij, die de hoeken doof slaat

Omdat het me niet hielp om alleen te zijn

En het is niet waar dat stilte kan oplossen

Ik had het je moeten vertellen voordat ik wegging

Een reden achterlaten om terug te keren

En het hielp niet om ons zoveel pijn te doen

En zoek naar de antwoorden, scheid ze van ons

Weet je voor elke weg die ik heb gelopen

Ik ben altijd teruggegaan naar waar ik je verloor

Schop tegen de pijn

Op zoek naar jezelf in anderen

En om je dichtbij te houden, brak ik je in duizend fragmenten

Wennen aan de afwezigheid, aan de dagen zonder jou

Naar huis terugkeren

Omdat het me niet hielp om alleen te zijn

En het is niet waar dat stilte kan oplossen

Ik had het je moeten vertellen voordat ik wegging

Een reden achterlaten om terug te keren

En het hielp niet om ons zoveel pijn te doen

En zoek naar de antwoorden, scheid ze van ons

Weet je voor elke weg die ik heb gelopen

Ik ben altijd teruggegaan naar waar ik je verloor