Just West Of Eden - Michael McDermott

I wasn’t lookin' for somethin' different

I was sailing slowly losing all control

I was goin' down in the dirty water

Deep into the middle of my soul

There like a streak of lightning, illuminating everything in sight

I surrendered to this senseless fighting

I surrendered to this senseless light

Over top of yonder mountain, over there where the rainbow ends

I took a drink from the holy fountain

Down around where the river bends

The further I followed this fallen path

The more I trusted in this fear

Then revealed in the aftermath

I didn’t know who I was, what, or where

Just west of Eden, from Chicago to Gethsemane

Just west of Eden, the flowers smelled like tragedy

Just west of Eden

Communion came like rollin' water

Like a feast to a hungry beast

I knelt beside a ploughman’s daughter

Whose thirst never seemed to cease

The gateway to the wicked led the lost under their wing

Silence fell upon this hopeless town and the bells of innocence began to ring

Just west of Eden, where Cain paved a pavement of sin

Just west of Eden, the trumpet wailed and the walls caved in…

Just west of Eden

Graced by the hours and the mindless traps

In which even the noblest fall

Love’s longing flower brought humility unto us all

I stood engulfed by temptations smile

Searching for the only key

Reverent eyes fell upon my brow

While she moved in the air like poetry

Clutching on to this sword, I hold the names of all the men

I rip myself from this chord

Falling free to find myself again

I seize the darkness with a sharpened tongue

Then spit it out at last

I watch the lighthouse from the water

Beware of the coming of the past

Just west of Eden, crucifixions while the cities burn

Just west of Eden, the priest wailed and the poet yearned

Just west of Eden, insolence, prejudice, and cowardice are learned…

Just west of Eden

Ik was niet op zoek naar iets anders

Ik zeilde langzaam alle controle kwijt

Ik ging naar beneden in het vuile water

Diep in het midden van mijn ziel

Daar als een bliksemflits, die alles in het zicht verlicht

Ik gaf me over aan dit zinloze gevecht

Ik gaf me over aan dit zinloze licht

Over de top van gindse berg, daar waar de regenboog eindigt

Ik nam een ​​slok uit de heilige fontein

Beneden waar de rivier buigt

Hoe verder ik dit gevallen pad volgde

Hoe meer ik op deze angst vertrouwde

Vervolgens onthuld in de nasleep

Ik wist niet wie ik was, wat of waar

Net ten westen van Eden, van Chicago tot Gethsemane

Net ten westen van Eden roken de bloemen naar tragedie

Net ten westen van Eden

Communie kwam als rollend water

Als een feest voor een hongerig beest

Ik knielde naast de dochter van een ploeger

Wiens dorst nooit leek te stoppen

De poort naar de goddelozen leidde de verlorenen onder hun vleugels

Stilte viel op deze hopeloze stad en de klokken van onschuld begonnen te luiden

Net ten westen van Eden, waar Kaïn een stoep van zonde plaveide

Net ten westen van Eden jammerde de trompet en stortten de muren in...

Net ten westen van Eden

Vereerd door de uren en de hersenloze valstrikken

Waarin zelfs de edelste valt

De verlangende bloem van de liefde bracht ons allemaal nederigheid

Ik stond verzwolgen door verleidingen smile

Op zoek naar de enige sleutel

Eerbiedige ogen vielen op mijn voorhoofd

Terwijl ze door de lucht bewoog als poëzie

Ik klamp me vast aan dit zwaard en houd de namen van alle mannen vast

Ik scheur mezelf van dit akkoord

Vrij vallen om mezelf weer te vinden

Ik grijp de duisternis met een geslepen tong

Spuug het dan eindelijk uit

Ik bekijk de vuurtoren vanaf het water

Pas op voor de komst van het verleden

Net ten westen van Eden, kruisigingen terwijl de steden branden

Net ten westen van Eden jammerde de priester en de dichter verlangde

Net ten westen van Eden worden brutaliteit, vooroordelen en lafheid geleerd...

Net ten westen van Eden