Surmamüür - Metsatöll

Surmaga kahasse kaevati hauda

Roostetand laugaste üska

Noil nurmedel laule enam ei laulda

Hallid habemed tunnevad tuska

Silmad, täis päeva, seal tambiti kalmu

Enne kui taevas näid koitu

Vaid raudrõngas käsi ja veristet jalgu

Ja korjuste põlengupaiku

Verisel vaiadel valati müüri

Lätete lämbesse uttu

Siin manati maahinge madalaid juuri

Et kailude uimades kuhtuks

Kalk kolpadekuhi all müüridevalle

On purpurse verega kaetud

Seal kiharaid valgeid ja pardasid halle

On turvaste tandrile maetud

See linn seisab tummalt, on vaikides visa

Ei elavaid tänavail kohta

Vaid sootuule voog ja kaarnate kisa

Toob meenutust muldvanast rahvast

Need vallid on koolnutel kõrgusse laotud

Ja koolnutel raiutaks maha

Nüüd siin surmamüüri päevad on loetud

Veel enne kui taevas näed eha

Surmamüür külmkalge

Surmamüür kalmvalge

Surmamüür viib usku

Surmamüür toob tuska

Er werd een graf in het graf gegraven

Roest op de achterkant van de meren

Er worden geen liedjes meer gezongen op die grasvelden

Grijze baarden voelen pijn

Ogen, hele dag, er is een graf

Voordat je de dageraad aan de hemel ziet

Alleen een ijzeren ring aan de hand en bloederige voeten

En karkassen naar het vuur

Er werd een muur op de bloederige palen gestort

Je giet warme mist

Hier waren de lage wortels van de ziel van de aarde

Om de nagels te laten zwemmen tijdens het zwemmen

Kalk onder de stapel muren

Het is bedekt met paars bloed

Daar de krullende blanken en de grijze aan boord

Het is begraven in een veenmoeras

Deze stad staat stil, koppig stil

Niet op straat leven

Gewoon een briesje en een schreeuw van schors

Brengt een herinnering aan een oud volk

Deze wallen zijn hoog gestapeld

En de doden zouden worden gekapt

Nu zijn de dagen van de Dodenmuur geteld

Zelfs voordat je de lucht ziet

De muur van de dood in de kou

De muur van de dood is wit

De doodsmuur leidt tot geloof

De dodenmuur brengt pijn