Les mots sortent seuls - MELAN, Rilcy, Capdem

Chaque jour est compté, le temps nous marque

Les dossiers sont de plus en plus durs à classer

Ma conscience me menotte pour laisser vierge mon casier

Les joies, les déceptions, les peines, on les voit passer

Un cœur chaud pour faire fondre une tête froide comme un glacier

Là, c’est dans l’instant, marre de saigner

La vie comporte des étapes mais certains les sautent

Comment s’aimer les uns les autres?

Né dans un monde où on a pas choisi les règles, ça tourne pas rond

Encore heureux, je suis le résultat de l’amour de mes parents

La rue est pleine de vice, dur d’en tenir les rênes

Je suis pas pour le, loin d'être peureux mais je flippe quand je vois que

l’avenir se barre en

Couilles, certains sur le carreau s'étouffent, finissent martyrs ou ''clodo''

La rue m’arrâche des frères, j’ai vu partir des potos

Coco, fume un joko, arrête de sniffer la coca'

Je préfère de loin quelques coquards sous whisky-Coca

Je parle de tout ou de rien, les mots sortent seuls, dévoilent des cicatrices

profondes

C’est toujours mieux que de se morfondre

Quand t’y penses, on est pas si mal que ça ici

Même si la route est loin d'être lisse comme un bois qu’on ponce

Y’a pas qu’une seule issue, même si la galère sollicite trop de salissures

Que nos efforts paient sera la seule récompense

Mais comment faire sans lâcher de commentaires?

J’ai besoin de réponses avant qu’on m’enterre

Donc les mots sortent seuls, ensorcellent, pas ceux qui portent l'œil ni ceux

qui ton sort cèlent

Pas pour casser du sucre ni poser mon grain de sel

T’as compris le truc, pour me défouler je gratte plein de seizes

Je vais pas te feinter, te prendre pour un simplet

Un mic', un synthé et je te balance ma synthèse

Y’a plus de principes depuis la maille et autre trompe-l'œil

Donc je braille sur le sampleur, 'faut que je taille, ça me pompe l’air

Ce que je compte faire, franchement, j’en sais trop rien

Mais j’insiste à rester droit et pas devenir un vaurien

Conscient qu’une vie s'échappe à chaque fois que je passe à autre chose

Je continue dans la même voie: porter ma voix et mes proses

Je parle à mes proches comme quand je rap, je pause-

-serai la même en bas d’chez moi sans un casque

Toujours la même chose, à dire qu’ailleurs

Que cette vie n’a rien de rose que ce soit dans les quartiers ou ailleurs

J’appuierai bien sur pause pour mettre en plan ma noirceur

Soir-ce, les mots sortent seuls comme un brailleur

Mes silences sont la froideur de mes songes

Donc, quand le coeur me démange, je prend la feuille et les punchs

Et mes pinceaux se mélangent, matière grise et couleur sang est l’encre dans

laquelle je plonge ma plume

Pour toucher le fond des âmes

Je partage mon amertume, parle de mes drames

Mes compagnons de bitume savent que le poids du mal équivaut à celui des maux

Les mots sortent seuls comme des lames

Elke dag is genummerd, de tijd markeert ons

Bestanden worden steeds moeilijker te archiveren

Mijn geweten boeit me om mijn kluisje leeg te laten

Vreugden, teleurstellingen, verdriet, we zien ze voorbijgaan

Een warm hart om een ​​koud hoofd als een gletsjer te smelten

Nu, moe van het bloeden

Het leven heeft fasen, maar sommigen slaan ze over

Hoe van elkaar houden?

Geboren in een wereld waar we de regels niet hebben gekozen, is het niet goed

Nog steeds blij, ik ben het resultaat van de liefde van mijn ouders

De straat is vol ondeugd, moeilijk om de teugels vast te houden

Ik ben er niet voor, verre van bang te zijn, maar ik schrik als ik dat zie

de toekomst hangt binnen

Ballen, sommige op de grond stikken, eindigen martelaren of ''bum''

De straat scheurt me van broers, ik zag homies vertrekken

Coco, rook een grapje, stop met het snuiven van coke

Ik heb veel liever wat coquards onder whisky-cola

Ik heb het over alles of niets, woorden komen er vanzelf uit, laten littekens zien

diep

Het is altijd beter dan mopperen

Nu ik erover nadenk, we zijn niet zo slecht hier

Hoewel de weg verre van glad is als geschuurd hout

Er is niet maar één uitweg, zelfs als de kombuis te veel vuil vraagt

Dat onze inspanningen lonend zullen zijn, zal de enige beloning zijn

Maar hoe doe je dat zonder commentaar te geven?

Ik heb antwoorden nodig voordat ze me begraven

Dus de woorden komen er alleen uit, betoveren, niet degenen die het oog dragen, noch degenen

wie verbergt je lot?

Niet om suiker te breken of mijn twee cent te vragen

Je hebt de truc, om stoom af te blazen, krab ik veel zestien

Ik zal je niet faken, je voor een dwaas houden

Een microfoon, een synth en ik geef je mijn synthese

Er zijn meer principes sinds de gebreide en andere trompe-l'œil

Dus ik brul op de sampler, 'moet snoeien, het zuigt mijn lucht'

Wat ik van plan ben, weet ik eerlijk gezegd niet.

Maar ik sta erop om eerlijk te blijven en geen schurk te worden

Bewust dat een leven elke keer als ik verder ga wegglipt

Ik ga op dezelfde manier verder: draag mijn stem en mijn proza

Ik praat met mijn dierbaren zoals wanneer ik rap, ik pauzeer-

-zal beneden hetzelfde zijn zonder helm

Altijd hetzelfde, om dat ergens anders te zeggen

Er is niets rooskleurigs aan dit leven, of het nu in de buurt is of ergens anders

Ik druk op pauze om mijn duisternis te tekenen

Vanavond komen de woorden er alleen uit als een vechter

Mijn stiltes zijn de kou van mijn dromen

Dus als mijn hart jeukt, pak ik het blad en de stoten

En mijn penselen mix, grijze stof en bloedkleur is de inkt in

waar ik mijn pen in doop

Om de bodem van zielen aan te raken

Ik deel mijn bitterheid, praat over mijn drama's

Mijn bitumen-metgezellen weten dat het gewicht van het kwaad gelijk is aan dat van het kwaad

Woorden komen er alleen uit als messen