Enfant du destin (petit cheval) - Medine

Ce matin, le Soleil est sorti de sa tanière

Et il éclaire les collines de sa forte lumière

Les bruits des troupeaux qui remplissent la plaine

Sont semblables aux éléments qui se déchaînent

Sa tribu se déplace en fonction des saisons

Suivant la migration de l’ours et du bison

Les faucons déambulent dans la parade

Petit cheval est indien et son peuple est nomade

Voilà 16 ans qu’il est né dans les prairies

Au nord de l’Amérique où ses ancêtres ont péri

Un regroupement d’hommes, de femmes et d’enfants

D’animaux éparpillés qui vivent au rythme des vents

Petit cheval, lui, est différent des autres

Moralement développé plus que les autres

Aucun bijou et aucune peinture de guerre

Ne séduisent son ego ni ses pulsions meurtrières

Un amoureux des moments de silence

Qui s'éclipse parfois sans qu’on en prenne conscience

Fils d’ancêtres porteurs de la plume

Aux conseils utiles et aux secrets de la Lune

Ils lui disaient que ce monde était le sien

Et que bientôt il trouverait son chemin

Qu’il fallait se méfier de l’homme blanc et son alcool

Qui le dépouillerait de ses terres et le priverait de son sol

Un soir d’hiver, petit cheval partit méditer

Au sommet des collines enneigées

Là où les aigles royaux viennent au monde

Où les anciens érudits venaient se couper du monde

Mais subitement, une vision lui apparut

Son village massacré par des soldats inconnus

Il dévala la montagne à toute allure

Refusant ce futur, il empoigna sa monture

De la fumée qui jaillit de son camp

Il se rassure en espérant le feu de camp

Rembobinant la scène qu’il avait eue

Avisé à confirmer la vision de visu

En arrivant c’est l’horreur qui le saisit

La vision d’un tas de corps sans vie

Aucun tipi, aucune âme n’a survécu

Aucun arbre, aucune fleur tout est abattu

Son frère et son père ont la tête criblée de balles

Sa sœur et sa mère scalpées aux parties génitales

Des nourrissons cloués sur des arbustes

Des mères porteuses éventrées de leurs fœtus

C'était le prix pour un peuple paisible

Propriétaire de terre, résidents devenus cibles

Comment comprendre le geste des colons

Si ce n’est la cruauté de leur imagination

L’homme est capable du meilleur comme du pire

De sourire ou bien de faire souffrir

D’aider les autres à porter leurs fardeaux

Ou d'être à l’origine des sévices du bourreau

Les blancs sont des loups ils nous chassent et s’imposent

Nous offrent des couvertures pleines de tuberculose

Se venger sera la seule solution

Petit cheval a vu la fin de sa vision

Désormais chevauchant comme la foudre et l'éclair

La tête bien tressée et son arc en bandoulière

Bientôt il aperçoit la poussière de leurs chevaux

Il lance un cri de guerre et accélère le galop

Deux hommes se retournent brusquement comme pour l’abattre

Mais une flèche venue d’ailleurs leur transperce la rate

Le premier obstacle fut franchi

Et au cœur du combat il repense à sa famille

Il frappe l’ennemi de son bras machinal

Une flèche et puis une autre vise l'épine dorsale

Trop nombreux pour le nombre de ses armes

Il réserve l’ultime pour le capitaine d’arme

Un tomahawk dissimulé sous sa selle

Qu’il enfonce dans les crânes sans pitié des criminels

Désormais désarmé à main nue

Avec la force du fauve à combattre il continue

Encerclé puis lynché par le blanc

Sa peau est écarlate mais cette fois-ci par le sang

Et une pluie de balle lui défonce le torse

Ainsi s’achève l’histoire de Little Horse…

Petit cheval fut démembré

Son peuple vengé, mais son pays colonisé

Enfant du destin

Enfant de la guerre

Lakotas, Apaches, Comanches, Iroquois, Cherokees, Cheyennes et Navajos,

Séminoles, Pawnees et Crows

Tout les peuples, et toutes les tribus

Enfant du destin

Paroles rédigées et expliquées par la communauté RapGenius France

Vanmorgen kwam de zon uit zijn hol

En hij verlicht de heuvels met zijn sterke licht

De geluiden van de kuddes die de vlakte vullen

Zijn als de elementen die woeden

Zijn stam beweegt met de seizoenen mee

Na de migratie van beren en bizons

Valken zwerven door de parade

Little Horse is Indiaas en zijn mensen zijn nomadisch

Het is 16 jaar geleden dat hij op de prairies werd geboren

Noord-Amerika waar zijn voorouders zijn omgekomen

Een bijeenkomst van mannen, vrouwen en kinderen

Van verspreide dieren die leven op het ritme van de wind

Klein paard is anders dan de anderen

Moreel meer ontwikkeld dan anderen

Geen sieraden en geen oorlogsverf

Verleid zijn ego of zijn moorddadige impulsen niet

Liefhebber van stiltemomenten

Die soms wegglipt zonder dat we het beseffen

Zonen van verendragende voorouders

Handige tips en geheimen van de maan

Ze vertelden hem dat deze wereld van hem was

En spoedig zou hij zijn weg vinden

Pas op voor de blanke man en zijn drank

Wie zou hem van zijn land beroven en hem van zijn grond beroven?

Op een winteravond ging een klein paard mediteren

Boven op de besneeuwde heuvels

Waar steenarenden worden geboren

Waar oude geleerden kwamen om zichzelf af te sluiten van de wereld

Maar plotseling verscheen er een visioen in hem

Zijn dorp afgeslacht door onbekende soldaten

Hij rende de berg af

Hij ontkende deze toekomst en greep zijn rijdier

Van de rook die opstijgt uit zijn kamp

Hij stelt zichzelf gerust door te hopen op het kampvuur

Terugspoelen van de scène die hij had

Geadviseerd om visuele visie te bevestigen

Als hij aankomt, grijpt de horror hem aan

Het visioen van een stapel levenloze lichamen

Geen tipi, geen ziel heeft het overleefd

Geen boom, geen bloem, alles wordt gekapt

Zijn broer en zijn vader zitten vol kogels

Zijn zus en zijn moeder scalpeerden in de geslachtsdelen

Zuigelingen aan struiken genageld

Draagmoeders ontdaan van ingewanden van hun foetussen

Dat was de prijs voor een vreedzaam volk

Landeigenaar, bewoners worden doelwit

Hoe het gebaar van de kolonisten te begrijpen?

Als het niet voor de wreedheid van hun verbeelding is

De mens is tot het beste en het slechtste in staat

Om te glimlachen of om pijn te veroorzaken

Om anderen te helpen hun lasten te dragen

Of om de bron te zijn van het misbruik van de beul

De blanken zijn wolven, ze jagen op ons en dringen zich op

Geef ons dekens vol tuberculose

Wraak zal de enige oplossing zijn

Paardje zag het einde van zijn visioen

Nu rijden als donder en bliksem

Het goed gevlochten hoofd en zijn schouderboog

Al snel ziet hij het stof van hun paarden

Hij geeft een strijdkreet en versnelt de galop

Twee mannen draaien zich scherp om alsof ze hem willen neerschieten

Maar een pijl van elders doorboort hun milt

De eerste hindernis is genomen

En midden in de strijd denkt hij terug aan zijn familie

Hij slaat de vijand met zijn mechanische arm

Een pijl en dan nog een doel op de ruggengraat

Te veel voor het aantal van zijn wapens

Hij reserveert het ultieme voor de stuurman

Een verborgen tomahawk onder zijn zadel

Dat hij zonder medelijden in de schedels van criminelen rijdt

Nu ontwapend met blote handen

Met de kracht van het beest om te vechten gaat hij verder

Omringd en vervolgens gelyncht door het wit

Zijn huid is scharlaken maar deze keer met bloed

En een regen van kogels verplettert zijn borst

Zo eindigt het verhaal van Little Horse...

Paardje is in stukken gehakt

Zijn volk wreekte, maar zijn land koloniseerde

Kind van het lot

Kind van Oorlog

Lakota, Apache, Comanche, Iroquois, Cherokee, Cheyenne en Navajo,

Seminoles, pionnen en kraaien

Alle volkeren en alle stammen

Kind van het lot

Teksten geschreven en uitgelegd door de RapGenius France-gemeenschap