Enfant du destin - Ataï - Medine

Sur une terre de pas plus de quarante mille âmes vivait un guerrier qu’on

appelait Ataï

Cultivateur de banian et d’igname, chef Komalé du peuple des Kanak

Obtenu son titre malgré son jeune âge, dans le respect des coutumes ancestrales

Gardien d’une quelque cinquantaine de cases, au Nord de Nouméa, la capitale

Au contact des missionnaires, il apprend à parler le français

Une éducation complémentaire de celle dispensée par un sorcier

Apprendre à manier la fronde, dans la nature, se fondre, devenir une ombre,

bien entretenir les tombes

Sur c’qu’on appelle maintenant «la terre des colons» (la terre des colons)

Ils veulent nous faire croire qu’ils sont ici pour l’amour de la croix

Pourquoi nous repoussent-ils de nos forêts moites, si ce n’est pour le commerce

du bois?

Ils sont arrivés ici avec leur bétail pour y construire des prisons et des

bagnes

En pensant que nous étions des cannibales, installé partout des postes de

gendarmes

Ils ont fait de nos femmes leurs femmes de ménage, dans l’meilleur des cas

quand elles n’servent pas d’esclaves

Refusent de nous les rendre quand on les réclame, c’est ce qui arriva à la

dénommée Katia

On a tous attendu son retour mais le maître la séquestre

Quand un membre est amputé au groupe, c’est tout le village qui s’inquiète

Sortez les casse-têtes, aiguisez les sagaies

Mélanésiens, enduisez vos corps de la suie de bancoulier

Le sang va couler (le sang va couler)

Un raid de deux-trois personnes: Ataï et deux autres hommes

Au secours d’une autochtone entre les griffes de ce Caldoche

Une fois dans le corps de ferme, ils croisent des bêtes à corne

Ceux qui piétinent leurs ancêtres avec leurs sabots venus d’Europe

Une cheminée qui fume, ils passent la clôture, Ataï n’hésite plus,

il garde en tête l’honneur de sa tribu

Fracture la porte de son corps à demi-nu, étouffe le feu pour qu’la lumière

diminue

Ne s'éclaire qu'à la lueur d’une demi-lune, engage le combat en moins d’une

minute

Maître colon de la Calédonie, tenant un sabre de gendarmerie

Déterminé à bien garder la fille qui lui sert d’esclave sexuelle toutes les

nuits

Tranche l’atmosphère de sa lame émoussée, frappe vers Ataï des coups désordonnés

Mais l’Kanak se déplace comme vole la roussette, le combat rapproché,

c’est sa grande recette

Coup de silex sur le haut d’la tête, la machette s’encastre dans le cortex

Le maître tombe à terre de tout son être et Ataï emmène la jeune fille sous son

aile (sous son aile)

Il laissera les flammes faire le reste, un feu si grand qu’il touche le ciel

Mais la riposte viendra de l’Est, plus vite que ne le pense le chef

Son absence a laissé son village sans protection (sans protection)

Au loin, les détonations de fusils à piston (fusils à piston)

Ses plantes de pied accélèrent sur le sentier pierreux

Il voit son village et les soldats qui les forcent à sortir de chez eux

Abandonne le groupe, fonce dans la brousse, accourt pour mieux pouvoir briser

leurs croupes

Tout entouré de troupes, l’horizon se brouille

Le cœur qui s’emballe, les idées qui s’embrouillent

Ataï a dégainé la sagaie, il lance sa lance sur l’assaillant

La bataille a débuté, là, ça y est, il combat les traîtres tout en saignant

Mais un ennemi lui semble familier, serait-ce un Kanak de naissance

Qui, aux colons blancs, se serait rallié?

Et qui lui tranche le cou au nom de la France

Ataï fut décapité, son peuple colonisé

Son crâne fut exposé dans les musées, comme un trophée

Enfant du destin, enfant de la guerre

Enfant du destin, enfant de la guerre

Komalé, Tiendanite, Canala, Nakéty, Kouaoua, Oroe, Nekou, Azareu et Kikoue

Enfant du destin

In een land van niet meer dan veertigduizend zielen leefde een krijger

genaamd Atai

Banyan en yam-boer, Komalé-chef van het Kanak-volk

Behaalde zijn titel ondanks zijn jonge leeftijd, in overeenstemming met voorouderlijke gebruiken

Bewaker van een vijftigtal hutten, ten noorden van Nouméa, de hoofdstad

In contact met de missionarissen leert hij Frans spreken

Een opleiding die complementair is aan die van een tovenaar

Leer slingeren, in het wild, opgaan in, een schaduw worden,

zorg goed voor de graven

Op wat we nu "het land van de kolonisten" noemen (het land van de kolonisten)

Ze willen dat we geloven dat ze hier zijn omwille van het kruis

Waarom verdrijven ze ons uit onze vochtige bossen, als het niet voor de handel is?

hout?

Ze kwamen hier met hun vee om gevangenissen te bouwen en

veroordeelden

Dacht dat we kannibalen waren, plaats overal berichten

rijkswachters

Ze maakten van onze vrouwen hun dienstmeisjes, in het beste geval

als ze niet als slaven dienen

Weigeren om ze aan ons terug te geven als we erom vragen, dat is wat er gebeurde met de

genaamd Katia

We wachtten allemaal op haar terugkeer, maar de meester sekwestreert haar

Wanneer een lid van de groep wordt geamputeerd, maakt het hele dorp zich zorgen

Haal de puzzels tevoorschijn, slijp de speren

Melanesiërs, smeer je lichamen in met bancoulierroet

Bloed zal stromen (bloed zal stromen)

Een overval met twee of drie personen: Atai en twee andere mannen

Een inboorling redden uit de klauwen van deze Caldoche

Eenmaal in de boerderij komen ze gehoornde beesten tegen

Degenen die hun voorouders vertrappen met hun hoeven uit Europa

Een rokende schoorsteen, ze passeren het hek, Ataï aarzelt niet langer,

hij houdt de eer van zijn stam in gedachten

Breek de deur van zijn halfnaakte lichaam, doof het vuur zodat het licht

neemt af

Licht alleen op in de gloed van een halve maan, gaat in minder dan een seconde de strijd aan

minuut

Meesterkolonist van Caledonia, met een gendarmeriesabel

Vastbesloten om het meisje dat als zijn seksslaaf dient altijd goed te houden

nachten

Snijdt met zijn botte mes door de atmosfeer, slaat op Atai met slordige slagen

Maar de Kanak beweegt als de hondshaai vliegt, close combat,

dat is zijn grote recept

Vuursteen op de bovenkant van het hoofd, de machete nestelt zich in de cortex

De meester valt met heel zijn wezen op de grond en Ataï neemt het jonge meisje onder de zijne

vleugel (onder de vleugel)

Hij laat de vlammen de rest doen, een vuur zo groot dat het de lucht raakt

Maar de reactie zal uit het Oosten komen, sneller dan de leider denkt

Zijn afwezigheid liet zijn dorp onbeschermd (onbeschermd)

In de verte de knallen van piston guns (piston guns)

Zijn zolen versnellen op het stenige pad

Hij ziet zijn dorp en de soldaten die hen uit hun huizen dwingen

Verlaat de groep, ren de bush in, ren zodat je beter kunt breken

hun achterwerk

Omringd door troepen vervaagt de horizon

Het kloppende hart, de verwarde ideeën

Atai heeft de Assegai getrokken, hij gooit zijn speer naar de aanvaller

De strijd is begonnen, daar is het, hij vecht tegen verraders terwijl hij bloedt

Maar een vijand komt hem bekend voor, zou het een Kanak van geboorte zijn?

Wie van de blanke kolonisten zou zich hebben verzameld?

En wie sneed zijn nek door in naam van Frankrijk

Atai werd onthoofd, zijn volk gekoloniseerd

Zijn schedel werd als trofee in musea tentoongesteld

Kind van het lot, kind van oorlog

Kind van het lot, kind van oorlog

Komalé, Tiendaniet, Canala, Nakéty, Kouaoua, Oroe, Nekou, Azareu en Kikoue

Kind van het lot