Alger pleure - Medine

J’ai l’sang mêlé: un peu colon, un peu colonisé

Un peu colombe sombre ou corbeau décolorisé

Médine est métissé: Algérien-Français

Double identité: je suis un schizophrène de l’humanité

De vieux ennemis cohabitent dans mon code génétique

À moi seul j’incarne une histoire sans générique

Malheureusement les douleurs sont rétroactives

Lorsque ma part française s’exprime dans le micro d’la vie

Pensiez-vous que nos oreilles étaient aux arrêts?

Et que nos yeux voyaient l’histoire par l'œil d’Aussaresses?

Pensiez-vous que la mort n'était que Mauresque?

Que le seul sort des Arabes serait commémoré?

On n’voulait pas d’une séparation de crise

De n’pouvoir choisir qu’entre un cercueil ou une valise

Nous n’voulions pas non plus d 'une Algérie Française

Ni d’une France qui noie ses indigènes dans l’fleuve de la Seine

Pourtant j’me souviens !

Du FLN, qu’avec panique et haine

Garant d’une juste cause aux méthodes manichéennes

Tranchait les nez de ceux qui refusaient les tranchées

Dévisagé car la neutralité fait d’toi un étranger

Tous les Français n'étaient pas homme de la machine

Praticiens de la mort, revanchards de l’Indochine

Nous souhaitions aux Algériens ce que nous voulions dix ans plut tôt

Pour nous-mêmes, la libération d’une dignité humaine

Nous n'étions pas tous des Jean Moulin mais loin d'être jenfoutistes

Proches de Jean-Paul Sartre et des gens jusqu’au-boutistes

Tantôt communiste, traître car porteur de valise

Tantôt simple sympathisant de la cause indépendantiste

J’refuse qu’on m’associe aux généraux dégénérés

Mes grands parents n’seront jamais responsables du mal généré

Du mal à digérer que l’Histoire en soit à gerber

Qu’des deux côtés de la Méditerranée tout soit exacerbé

Alger meurt, Alger vit

Alger dort, Alger crie

Alger peur, Alger prie

Alger pleure, Algérie

J’ai l’sang mêlé: un peu colon, un peu colonisé

Un peu colombe sombre ou corbeau décolorisé

Médine est métissé: Algérien-Français

Double identité: je suis un schizophrène de l’humanité

De vieux ennemis cohabitent dans mon code génétique

À moi seul j’incarne une histoire sans générique

Malheureusement les douleurs sont rétroactives

Lorsque ma part algérienne s' exprime dans le micro d' la vie

Pensiez-vous qu’on oublierait la torture?

Que la vraie nature de l’invasion était l’hydrocarbure?

Pensaient-ils vraiment que le pétrole était dans nos abdomens?

Pour labourer nos corps comme on laboure un vaste domaine

On ne peut oublier le code pour indigène

On ne peut masquer sa gêne, au courant de la gégène

Électrocuter des hommes durant six ou sept heures

Des corps nus sur un sommier de fer branché sur le secteur

On n’oublie pas les djellabas de sang immaculées

La dignité masculine ôtée d’un homme émasculé

Les corvées de bois, creuser sa tombe avant d’y prendre emploi

On n’oublie pas les mutilés à plus de trente endroits

Les averses de coup, le supplice de la goutte

Les marques de boots sur l’honneur des djounouds

On n’oublie pas les morsures du peloton cynophile

Et les sexes non circoncis dans les ventres de nos filles

On n’omet pas les lois par la loi de l’omerta

Main de métal nationale écrase les lois Mahométanes

Et les centres de regroupement pour personnes musulmanes

Des camps d’concentration au sortir de la seconde mondiale

On n’oublie pas ses ennemis

Les usines de la mort, la villa Sesini

Épaule drapée, vert dominant sur ma banderole

Ma parole de mémoire d’homme: les bourreaux n’auront jamais l’bon rôle

Et ça cogne ça s’agite dans ma tête à toute heure

A peine 2 oreilles posées sur l’oreiller

Que le combat commence et c’est deux gladiateurs

Qui se découpent pour savoir qui sera le premier

L’un et l’autre vaillants dans une lutte à mort

Se réclament de moi comme si j'étais deux / d’eux

Chacun me dit choisis c’est pas vrai que je dors

Toutes les nuits un cauchemar m’ouvre la tête en deux

Un maître à moi domine, qui ne fait pas de quartier

Il a lu Aristote, et dans l'éclat de voix

Crie à qui veut l’entendre que c’est lui l’héritier

Des Lumières, et prétend qu’il n’y a pas d’autres voies/voix

J’ai aussi un esclave qui n’a jamais guéri

Qui peine à lire et supplie qu’arrive le mot «Fin»

L’estomac vide aux livres, préfère un sac de riz

La colombe est un vautour quand elle a trop faim

Alors comme un cheval, furieux, qui se débride

Comme la mère à qui la balle a pris le fils

Je prends mon envol et me jette dans le vide

Avec aucun pardon au bout du sacrifice

Ik heb gemengd bloed: een kleine kolonist, een beetje gekoloniseerd

Een kleine donkere duif of vervaagde kraai

Medina is gemengd: Algerijns-Frans

Dubbele identiteit: ik ben een schizofreen van de mensheid

Oude vijanden bestaan ​​naast elkaar in mijn genetische code

Ik alleen belichaam een ​​verhaal zonder aftiteling

Helaas zijn de pijnen met terugwerkende kracht

Wanneer mijn Franse deel wordt uitgedrukt in de microfoon van het leven

Dacht je dat onze oren in de wacht stonden?

En dat onze ogen de geschiedenis door het oog van Aussaresses zagen?

Dacht je dat de dood alleen Moors was?

Dat het enige lot van de Arabieren zou worden herdacht?

We wilden geen crisisscheiding

Om alleen te kunnen kiezen tussen een kist of een koffer

Wij wilden ook geen Frans Algerije

Noch van een Frankrijk dat zijn inboorlingen verdrinkt in de rivier de Seine

Toch herinner ik het me!

Van de FLN, alleen met paniek en haat

Garant voor een rechtvaardige zaak met behulp van manicheïstische methoden

Snijd de neuzen af ​​van degenen die de loopgraven weigerden

Naar beneden gestaard omdat neutraliteit je een vreemde maakt

Niet alle Fransen waren een man van de machine

Beoefenaars van de dood, wraak van Indochina

We wensten de Algerijnen tien jaar geleden wat we wilden

Voor onszelf, de bevrijding van een menselijke waardigheid

We waren niet allemaal Jean Moulins, maar verre van jenfoutisten

Dicht bij Jean-Paul Sartre en die-hard mensen

Soms communistisch, verrader omdat hij een koffer draagt

Soms eenvoudige sympathisant van de separatistische zaak

Ik weiger geassocieerd te worden met gedegenereerde generaals

Mijn grootouders zullen nooit verantwoordelijk zijn voor het gegenereerde kwaad

Het is moeilijk te verteren dat de geschiedenis kotst

Dat aan beide kanten van de Middellandse Zee alles verergert

Algiers sterft, Algiers leeft

Algiers slaapt, Algiers schreeuwt

Algiers vrezen, Algiers bidden

Algiers huilt, Algerije

Ik heb gemengd bloed: een kleine kolonist, een beetje gekoloniseerd

Een kleine donkere duif of vervaagde kraai

Medina is gemengd: Algerijns-Frans

Dubbele identiteit: ik ben een schizofreen van de mensheid

Oude vijanden bestaan ​​naast elkaar in mijn genetische code

Ik alleen belichaam een ​​verhaal zonder aftiteling

Helaas zijn de pijnen met terugwerkende kracht

Wanneer mijn Algerijnse deel wordt uitgedrukt in de microfoon van het leven

Dacht je dat we marteling zouden vergeten?

Dat de ware aard van de invasie koolwaterstof was?

Dachten ze echt dat de olie in onze buik zat?

Om onze lichamen te ploegen zoals we een uitgestrekt veld ploegen

Kan de code voor native niet vergeten

Kan zijn schaamte niet verbergen, zich bewust van het gen

Elektrocuteer mannen voor zes of zeven uur

Naakte lichamen op een ijzeren ledikant aangesloten op het lichtnet

We vergeten de smetteloze bloed djellabas niet

Mannelijke waardigheid ontdaan van een ontmande man

Houtklussen, je graf graven voordat je daar gaat werken

We vergeten de verminkte niet op meer dan dertig plaatsen

De stortbuien, de kwelling van de druppel

De sporen van laarzen ter ere van de djounouds

We vergeten de beten van het hondenpeloton niet

En de onbesneden geslachten in de buiken van onze dochters

Wetten worden niet weggelaten door de wet van omerta

Nationale metalen hand verplettert mohammedaanse wetten

En de verzamelcentra voor moslims

Concentratiekampen aan het einde van de Tweede Wereld

We vergeten onze vijanden niet

De fabrieken van de dood, Villa Sesini

Gedrapeerde schouder, groen domineert mijn streamer

Mijn woord uit levende herinnering: de beulen zullen nooit de juiste rol krijgen

En het raakt, het is de hele dag door in mijn hoofd geagiteerd

Nauwelijks 2 oren die op het kussen rusten

Laat het gevecht beginnen en het zijn twee gladiatoren

Die zichzelf eruit snijden om te zien wie de eerste zal zijn

Beide dapper in een gevecht op leven en dood

Claim me alsof ik twee / van hen ben

Iedereen zegt dat ik kies, het is niet waar dat ik slaap

Elke nacht barst een nachtmerrie mijn hoofd open

Een meester van mij domineert, die geen kwartier geeft

Hij las Aristoteles, en in de uitbarsting

Shout out naar iedereen die wil horen dat hij de erfgenaam is

Licht op en doet alsof er geen andere manier/stem is

Ik heb ook een slaaf die nooit genas

Die worstelt om te lezen en smeekt om het woord "Einde" te komen

Lege maag naar boeken, liever een zak rijst

De duif is een gier als hij te hongerig is

Dus als een paard, woedend, wild rennend

Zoals de moeder wiens zoon de kogel nam

Ik vlieg en gooi mezelf in de leegte

Zonder vergeving aan het einde van het offer