The Embrace - Meadows

Just like the wind, when it meets with the wave

The ocean opens up‚ and the violence is beneath

She was tossed in the currents

Her hope swept away‚ by the undertow of lies that she had once believed

And this disease‚ into her blood it seeps

It pulled her further, further, into the deep

The heart breaks‚ and it finally.

Oh it finally takes it’s toll

Finding strength isn’t easy, it’s not easy for the tortured soul

The sirens ring so loud

Yet all that could be heard were the cries of a war-torn mother for a son who

wanted nothing to do with her

They rushed her to the room, the lights and faces dim

The only thing keeping her here now‚ are thoughts of him

And this disease, into her blood it seeps

Oh it pulled her further, further, into the deep

So she waits, and he finally, oh he finally answers their calls

He hesitates, to open up, to even open that door at all

«But there’s a hand reaching out for me

Am I worth it, this rescuing?

Am I worth all of this pain?

I’ve been lost, I feel so ashamed.»

The IV’s hanging from her wrists, she’s stretching out her arms

The tears start streaming down her cheeks, her boy has finally returned

But she still sees their father in his face

As the memories rush back, her heart begins to race

«I see your father in your eyes, the way they always tend to meet mine

I notice how they wander, but they always held their shine

Oh how his smile’s just like yours, so tender and so kind

It always calmed my shakey knees, his presence could calm the raging seas

Oh how I miss him everyday, but you can always come back, it’s never too late

I see the boy that we had raised

We both cried ourselves to sleep each night after your father had passed away.»

If there’s breathe inside your lungs, then you have hope that you can cling to

If your heart beats inside your chest, then there’s a home that you can run to

No matter the depths your deeds have brought you, no matter the distance that

you run

God calls us still His sons and daughters

This is unrequited love

Net als de wind, wanneer hij de golf ontmoet

De oceaan gaat open‚ en het geweld is eronder

Ze werd in de stroming gegooid

Haar hoop werd weggevaagd door de onderstroom van leugens die ze ooit had geloofd

En deze ziekte sijpelt in haar bloed

Het trok haar verder, verder, de diepte in

Het hart breekt‚ en het is eindelijk.

Oh, het eist eindelijk zijn tol

Kracht vinden is niet gemakkelijk, het is niet gemakkelijk voor de gekwelde ziel

De sirenes rinkelen zo luid

Maar het enige dat te horen was, waren de kreten van een door oorlog verscheurde moeder om een ​​zoon die:

wilde niets met haar te maken hebben

Ze haastten haar naar de kamer, de lichten en gezichten gedimd

Het enige dat haar hier nu houdt, zijn gedachten aan hem

En deze ziekte, in haar bloed sijpelt het

Oh, het trok haar verder, verder, de diepte in

Dus ze wacht, en hij eindelijk, oh hij beantwoordt eindelijk hun telefoontjes

Hij aarzelt om open te doen, om zelfs die deur te openen

«Maar er is een hand die naar me uitsteekt

Ben ik het waard, deze redding?

Ben ik al deze pijn waard?

Ik ben verdwaald, ik schaam me zo.»

Het infuus hangt aan haar polsen, ze strekt haar armen uit

De tranen beginnen over haar wangen te stromen, haar jongen is eindelijk terug

Maar ze ziet hun vader nog steeds in zijn gezicht

Terwijl de herinneringen terugkomen, begint haar hart te bonzen

"Ik zie je vader in je ogen, zoals ze de mijne altijd ontmoeten"

Ik zie hoe ze dwalen, maar ze hebben altijd hun glans behouden

Oh wat is zijn glimlach net als die van jou, zo teder en zo vriendelijk

Het kalmeerde altijd mijn trillende knieën, zijn aanwezigheid kon de woeste zeeën kalmeren

Oh wat mis ik hem elke dag, maar je kunt altijd terugkomen, het is nooit te laat

Ik zie de jongen die we hadden grootgebracht

We huilden ons allebei elke nacht in slaap nadat je vader was overleden.»

Als er adem in je longen zit, dan heb je hoop dat je je eraan kunt vastklampen

Als je hart in je borst klopt, dan is er een huis waar je naartoe kunt rennen

Ongeacht de diepten die uw daden u hebben gebracht, ongeacht de afstand die

jij rent

God noemt ons nog steeds Zijn zonen en dochters

Dit is onbeantwoorde liefde