The Dove - Meadows

How do you find the strength to pick yourself up, to carry on?

To look that boy in the eyes, day after day, and say «Everything is okay»?

How do you come back to a place where there once was peace?

Where there was joy

in family?

But with him gone, it just brings her to her knees

She had nowhere to run, from her situation

One half of the whole now gone, she was left to raise her sons all alone

Without any time to grieve, she just rolled up her sleeves

(All alone) she stayed strong, she picked up, she moved on

She always came back

Her broken heart for her broken home

Dark was the day, followed by night

Those tired legs dragged in with restless eyes

Forced to fight for survival, she found a way to provide

She worked two jobs, and sold her rings to the pawn shop.

Ambushed by fear,

she was in the corner

But she stood her ground, she couldn’t retreat any further

She became like the dove

She was the dove that brought the Olive Branch

Searching for a place that she could rest

She was the hope for tomorrow

She cried, «Our Father, who art in Heaven, give us the strength to live today.

God, help us carry on.»

Hoe vind je de kracht om jezelf op te pakken, door te gaan?

Om die jongen dag na dag in de ogen te kijken en te zeggen: "Alles is in orde"?

Hoe kom je terug naar een plek waar ooit vrede was?

Waar vreugde was

in familie?

Maar nu hij weg is, brengt het haar op haar knieën

Ze kon nergens heen, vanuit haar situatie

De helft van het geheel was nu weg, ze moest haar zonen alleen opvoeden

Zonder enige tijd om te rouwen, rolde ze gewoon haar mouwen op

(helemaal alleen) ze bleef sterk, ze pakte op, ze ging verder

Ze kwam altijd terug

Haar gebroken hart voor haar gebroken huis

Donker was de dag, gevolgd door nacht

Die vermoeide benen met rusteloze ogen naar binnen gesleept

Gedwongen om te vechten om te overleven, vond ze een manier om

Ze had twee banen en verkocht haar ringen aan het pandjeshuis.

Overvallen door angst,

ze was in de hoek

Maar ze hield voet bij stuk, ze kon niet verder terugtrekken

Ze werd als de duif

Zij was de duif die de Olijftak bracht

Op zoek naar een plek waar ze kan rusten

Zij was de hoop voor morgen

Ze riep: «Onze Vader, die in de hemel zijt, geef ons de kracht om vandaag te leven.

God, help ons door te gaan.»