The Call - Meadows

The 16th of November, 1963. That dreaded night, when everything changed,

nothing was ever the same

The 16th of November, 1963… nothing was ever the same

Drunken communion.

This was his Friday night Mass. The broken preacher just as

broken at home.

His hand was clutched around the Good Book (the other a shot

glass).

Flaming tongues preaching fireball and brimstone, the shepherd lost his

way back.

(He couldn’t find his way back!) He allowed false idols on th throne

(the flask), the flask with a goldn calf

It started slow.

One decision to next one.

He wasn’t always this way.

He loved his wife, their son, another on the way.

A slippery slope,

isolated alone.

Satan’s kiss and whispers growing.

«Just one, know one would

have to know.

Forbidden fruit, hanging low on the vine.

After all,

He turned water to wine.»

Drunken communion.

This was his Friday night Mass. The broken preacher just as

broken at home.

His hand was clutched around the Good Book (the other a shot

glass).

Flaming tongues preaching fireball and brimstone, the shepherd lost his

way back.

(He couldn’t find his way back!) He allowed false idols on the throne

(the flask), the flask with a golden calf

He recalls his Father’s words.

Etched in stone on his heart grown cold:

«Don't get a hold of something that can get a hold of you.»

(He watched them…) Asleep, like trees, that swayed in lament.

The hush of the

limbs, as they break and they bend

The sagging moss hung, like thoughts in his head.

The leaves on the ground,

creating a bed, (like tears) that soaked their pillows.

Yet he left like the

wind, blowing through the weeping willows

16 november 1963. Die gevreesde nacht, toen alles veranderde,

niets was ooit hetzelfde

16 november 1963... niets was ooit hetzelfde

Dronken communie.

Dit was zijn mis op vrijdagavond. De gebroken predikant net als...

thuis kapot.

Zijn hand was om het Goede Boek geklemd (de andere een schot)

glas).

Vlammende tongen prediken vuurbal en zwavel, de herder verloor zijn

ver terug.

(Hij kon de weg terug niet vinden!) Hij liet valse afgoden op de troon

(de kolf), de kolf met een gouden kalf

Het begon langzaam.

Eén beslissing voor de volgende.

Hij was niet altijd zo.

Hij hield van zijn vrouw, hun zoon, een andere onderweg.

Een gladde helling,

alleen geïsoleerd.

Satans kus en gefluister groeien.

"Slechts één, weet dat je dat zou doen"

moet het weten.

Verboden vrucht, laag aan de wijnstok hangend.

Ten slotte,

Hij veranderde water in wijn.»

Dronken communie.

Dit was zijn mis op vrijdagavond. De gebroken predikant net als...

thuis kapot.

Zijn hand was om het Goede Boek geklemd (de andere een schot)

glas).

Vlammende tongen prediken vuurbal en zwavel, de herder verloor zijn

ver terug.

(Hij kon de weg terug niet vinden!) Hij stond valse afgoden toe op de troon

(de kolf), de kolf met een gouden kalf

Hij herinnert zich de woorden van zijn Vader.

Geëtst in steen op zijn koud geworden hart:

"Raak niet iets vast dat je te pakken kan krijgen."

(Hij keek naar hen...) In slaap, als bomen, die zwaaiden in klaagzang.

De stilte van de

ledematen, als ze breken en ze buigen

Het slappe mos hing als gedachten in zijn hoofd.

De bladeren op de grond,

een bed creëren (zoals tranen) dat hun kussens doorweekt.

Toch ging hij weg als de...

wind, waaiend door de treurwilgen