Mr. Raven - MC Lars

We got EAP in the house tonight, Edgar Allan Poe

America’s favorite anti-transcendentalist

We’re taking this back, way back, nineteenth century style

Who’s that (who's that) rapping?

Who’s that rapping at my chamber door?

Mr. (mister) Raven!

All up in my grill like, «Nevermore.»

Kick it!

Once upon a midnight dreary, while I kicked it weak and weary

Dark and cold just like Lake Erie, Brand New sample, someone clear me

While I nodded nearly napping, suddenly there came a tapping

Up like, «What?», this thunder clapping in my brain like graphic Halflings

Staffing me, I put down Milton.

Cell phone mute like Paris Hilton

Open window, halfway built-in.

Times a changing like Bob Dylan

Twenty-pound bird black as could be, cold feet cold eyes aimed straight at me

Grim face, grim stare, death carnivore, quothe that raven «Nevermore.»

REPEAT CHORUS

I miss Lenore, my Annabel Lee, taken by angels from me

Alone with books (hey that’s me!), harbinger of death visiting me

«Can I help you, evil prophet?

If you got a problem, look, I’ll solve it.»

He checked my hook, DJ revolved it, perched on Pallas, chalice dropped it

«Tell me sir, please, if you can.

Am I good or evil man?

What can I say, what can I do, when will I be rid of you?»

«Nevermore,» quothe he at me, hating on this fresh MC

Satanic raven, Nietzsche glee, killing me softly like the Fugees

Now I feel worse, my verse is terse, joy inverse just like Fred Durst

Call a nurse, disperse my thirst put this process in reverse

Wish I’d had some warning first, MC Lars, '88 hearse

Now I’ll never be Slug or Murs, under that black raven’s curse

The raven’s eyes still have the seeming of a demon that is dreaming

Lamplight over him still streaming, hear my screaming, hear me screaming!

My soul still floats there on that floor and shall be lifted nevermore

Afflicted calm, like Michael Moore, canonized piece, US folklore

REPEAT CHORUS

Whose house?

Raven’s house!

We hebben EAP vanavond in huis, Edgar Allan Poe

Amerika's favoriete anti-transcendentalist

We nemen dit terug, ver terug, negentiende-eeuwse stijl

Wie is dat (wie is dat) aan het rappen?

Wie klopt er op mijn kamerdeur?

Meneer (meneer) Raaf!

Allemaal in mijn grill zoals, "Nevermore."

Schop het!

Er was eens een sombere middernacht, terwijl ik het zwak en moe schopte

Donker en koud net als Lake Erie, Gloednieuw monster, iemand duidelijk me

Terwijl ik bijna duttend knikte, werd er plotseling getikt

Omhoog zoals, «Wat?», deze donder die in mijn hersenen klapt als grafische Halflings

Terwijl ik me aanstelde, legde ik Milton neer.

Mobiele telefoon dempt zoals Paris Hilton

Open raam, half ingebouwd.

Tijden veranderen zoals Bob Dylan

Twintig pond vogel zo zwart als maar kan, koude voeten koude ogen recht op mij gericht

Grimmig gezicht, grimmige blik, carnivoor van de dood, citeer die raaf «Nooit meer».

HERHAAL REFREIN

Ik mis Lenore, mijn Annabel Lee, door engelen van mij weggenomen

Alleen met boeken (hey, dat ben ik!), voorbode van de dood die me bezoekt

«Kan ik u helpen, boze profeet?

Als je een probleem hebt, kijk, ik zal het oplossen.»

Hij controleerde mijn haak, DJ draaide hem, ging op Pallas zitten, kelk liet hem vallen

«Vertel me alstublieft, meneer, als u kunt.

Ben ik een goede of een slechte man?

Wat kan ik zeggen, wat kan ik doen, wanneer ben ik van je af?»

«Nooit meer,» citeert hij me, hatend op deze frisse MC

Satanische raaf, Nietzsche vrolijkheid, die me zachtjes doodt als de Fugees

Nu voel ik me slechter, mijn vers is beknopt, vreugde omgekeerd net als Fred Durst

Bel een verpleegster, verspreid mijn dorst, zet dit proces in omgekeerde volgorde

Ik wou dat ik eerst een waarschuwing had gehad, MC Lars, '88 lijkwagen

Nu zal ik nooit Slak of Murs zijn, onder de vloek van die zwarte raaf

De ogen van de raaf lijken nog steeds op een demon die droomt

Lamplicht over hem nog steeds stromend, hoor mijn schreeuwen, hoor me schreeuwen!

Mijn ziel zweeft daar nog steeds op die vloer en zal nooit meer worden opgetild

Getroffen kalmte, zoals Michael Moore, heilig verklaard stuk, Amerikaanse folklore

HERHAAL REFREIN

Wiens huis?

Raafs huis!