Twenty-Three - MC Lars, James Bourne, Amie Miriello

I don’t sleep, because sleep is the cousin of death

Down the hall, there’s a kid that I know

He’s kind of quirky so I say hello

He’s so sarcastic but he’s always right

Working on those problem sets late into the night

Mad magazines sit piled by his bed

A million brilliant thoughts going all through his head

We bike to class in the autumn rain

He tells me that he’s fine but I know he’s in pain

Pat I miss you dude it’s so hard to say goodbye

In Europe last winter you were tired of the lie

Monoxide in the bathroom but the door was locked

We were always there for you, you could have called and talked

I felt guilty and alone and so sick when I discovered

You did it in Berlin, you’d just talked to your mother

I guess it was too much, depression disillusion

Maybe suicide’s an answer, but it wasn’t the solution

And I wish that you hadn’t done it

Could have won it and moved on from it

And we could have grown old together

But instead you’ll always be 23… 23

We sat together one night on El Camino

On the bench by the bus stop hiding from El Nino

You told me your secret I just sat there in shock

You couldn’t tell your parents, you couldn’t break that lock

Cognitive dissonance, trapped in your shell

Depression and regression made your life a living hell

The pain was too intense, the fence too strong to break

So you went to Germany, it was too much to take

You came back broken hearted distracted by the dream

The worlds collided now, college wasn’t what it seemed

You went to back to Berlin to find yourself once more

They broke down the door and found you lying on the floor

I took the Amtrak up the coast, your mom met me at the station

I went to see your house and photos of your graduation

We drove to your grave, no tombstone where you lay

Your freshmen yearbook’s by your bed and your room’s in disarray

And I wish that you hadn’t done it

Could have won it and moved on from it

And we could have grown old together

But instead you’ll always be 23… 23

(vocal samples recorded spring 2003)

Lars: Ladies and gentlemen, I want you to meet a good friend of mine

This is Patrick Wood!

Pat: What’s up Lars?

Lars: What’s up Pat?

Pat: How you doing man?

Lars: Good.

What do you think of me having my recording equipment

Take up three quarters of our small room in the Kimball dorm?

Pat: It’s no problem man, I love you

Lars: I love you too Pat

Pat: Thanks Lars

Lars: Pat Wood!

Hey that’s you

Pat: (Sarcastic laughter)

And I wish that you hadn’t done it

Could have won it and moved on from it

And we could have grown old together

But instead you’ll always be 23… 23

Suicide sucks

Ik slaap niet, want slaap is de neef van de dood

Beneden in de gang is een kind dat ik ken

Hij is nogal eigenzinnig, dus ik zeg hallo

Hij is zo sarcastisch, maar hij heeft altijd gelijk

Tot laat in de nacht aan die problemen werken

Gekke tijdschriften liggen opgestapeld naast zijn bed

Een miljoen briljante gedachten gaan door zijn hoofd

We fietsen naar de les in de herfstregen

Hij vertelt me ​​dat het goed met hem gaat, maar ik weet dat hij pijn heeft

Pat, ik mis je man, het is zo moeilijk om afscheid te nemen

Afgelopen winter in Europa was je de leugen beu

Monoxide in de badkamer, maar de deur was op slot

We stonden altijd voor je klaar, je had kunnen bellen en praten

Ik voelde me schuldig en alleen en zo ziek toen ik ontdekte

Je deed het in Berlijn, je had net met je moeder gesproken

Ik denk dat het te veel was, depressie, desillusie

Misschien is zelfmoord een antwoord, maar het was niet de oplossing

En ik wou dat je het niet had gedaan

Had het kunnen winnen en verder kunnen gaan

En we hadden samen oud kunnen worden

Maar in plaats daarvan ben je altijd 23… 23

We zaten samen op een avond op El Camino

Op het bankje bij de bushalte verstopt voor El Nino

Je vertelde me je geheim, ik zat daar gewoon in shock

Je kon het je ouders niet vertellen, je kon dat slot niet breken

Cognitieve dissonantie, gevangen in je schulp

Depressie en regressie maakten je leven tot een hel

De pijn was te intens, het hek te sterk om te breken

Dus je ging naar Duitsland, het was te veel om mee te nemen

Je kwam terug met een gebroken hart, afgeleid door de droom

De werelden kwamen nu met elkaar in botsing, de universiteit was niet wat het leek

Je ging terug naar Berlijn om jezelf weer te vinden

Ze braken de deur open en vonden je op de grond liggen

Ik nam de Amtrak langs de kust, je moeder ontmoette me op het station

Ik ging naar je huis en foto's van je afstuderen

We reden naar je graf, geen grafsteen waar je lag

Je eerstejaarsjaarboek ligt naast je bed en je kamer is in de war

En ik wou dat je het niet had gedaan

Had het kunnen winnen en verder kunnen gaan

En we hadden samen oud kunnen worden

Maar in plaats daarvan ben je altijd 23… 23

(vocale samples opgenomen in het voorjaar van 2003)

Lars: Dames en heren, ik wil dat u een goede vriend van mij ontmoet

Dit is Patrick Wood!

Pat: Wat is er aan Lars?

Lars: Wat is er Pat?

Pat: Hoe gaat het man?

Lars: Goed.

Wat vind je ervan dat ik mijn opnameapparatuur heb?

Driekwart van onze kleine kamer in de Kimball-slaapzaal innemen?

Pat: Het is geen probleem man, ik hou van je

Lars: ik hou ook van jou Pat

Pat: bedankt Lars

Lars: Pat Wood!

Hé dat ben jij

Pat: (sarcastisch gelach)

En ik wou dat je het niet had gedaan

Had het kunnen winnen en verder kunnen gaan

En we hadden samen oud kunnen worden

Maar in plaats daarvan ben je altijd 23… 23

Zelfmoord is klote