Krise - Max Raabe, Palast Orchester

Ich hab' sie gar nicht kommen sehen,

Plötzlich stand sie da,

Groß wie ein Riese

Sie sagte:

«Hallo, guten Tag,

Mein Name ist Krise»

Sie hielt mir den Spiegel hin,

Und ich sah klar,

Sie sagte: «auch wenn du’s nicht glaubst»

Es ist doch wahr,

Du siehst ganz schön alt aus,

Wie du da stehst, meine Güte,

Merkt doch jeder deine Zeit ist längst vorbei.

Und schon aus Prinzip,

Sowas wie dich hat niemand lieb,

Dein ganzes Leben ist die reinste Stümperei.

Sie sagte, sie zieht bei mir ein,

Und dass sie mir alles bewiese.

Dann schrieb sie an meine Tür:

«Hier wohnt ab jetzt die Krise»

Sie zog den Stecker raus vom Telefon

Und fragte mich: «Wie wär's mit einer kleinen Depression?»

Hat doch alles keinen Sinn

Schmeiss die Brocken hin,

Kriech in die Höhle,

Und komm nie wieder raus.

Am besten werd ich stumm

Und niemand merkt um mich herum,

Dass ich fehle, so sieht’s aus.

Nach einem Jahr und einem Tag

Ist sie so wie sie kam verschwunden.

Heut' hab ich den Besuch von ihr

Längst überwunden.

Zum Abschied rief ich ihr noch zu:

«Warte mal,

Auch wenn du’s nicht glaubst

Du spinnst total!

Ich seh gar nicht alt aus nur;

Ein bisschen kann schon sein

Mir gehts prima und Freunde hab ich auch,

Ich kann wieder fliegen,

Was mich ärgert lass ich liegen,

Und steh' keineswegs mehr auf dem Schlauch

Wenn ich dunkle Wolken seh',

Bleib' ich zu Haus' und mach mir Tee

Und gar nichts haut mich um.

Ich werd an meine Türen schreiben

«Krisen müssen draußen bleiben»

Sie wissen schon warum!"

Ik zag haar niet eens aankomen

Opeens stond ze daar

Groot als een reus

Ze zei:

"Hoi, goedemiddag,

Mijn naam is Crisis»

Ze hield me de spiegel voor

En ik zag duidelijk

Ze zei: "Zelfs als je het niet gelooft"

Het is waar

Je ziet er behoorlijk oud uit

Zoals je daar staat, mijn god

Iedereen merkt dat je tijd allang voorbij is.

En al uit principe

Niemand houdt zo van je

Je hele leven is puur geklungel.

Ze zei dat ze bij mij intrekt

En dat ze me alles heeft bewezen.

Toen schreef ze op mijn deur:

"Hier leeft de crisis vanaf nu"

Ze heeft de telefoon losgekoppeld

En vroeg me: "Wat dacht je van een beetje depressie?"

Het slaat allemaal nergens op

Gooi de brokken weg

kruip in de grot,

En kom er nooit meer uit.

Ik zou best stom zijn

En niemand om me heen merkt het

Dat ik mis, zo ziet het eruit.

Na een jaar en een dag

Is ze gegaan zoals ze gekomen is?

Vandaag heb ik bezoek van haar

al lang overwonnen.

Toen ik afscheid nam, riep ik haar toe:

"Wacht even,

Zelfs als je het niet gelooft

Je bent helemaal gek!

Ik zie er niet eens oud uit;

Een beetje kan zijn

Met mij gaat het goed en ik heb ook vrienden

Ik kan weer vliegen

Ik laat wat me irriteert

En niet meer op de slang staan

Als ik donkere wolken zie

Ik blijf thuis en maak thee voor mezelf

En niets verbaast me.

Ik zal op mijn deuren schrijven

'Crisissen moeten buiten blijven'

Je weet al waarom!"