Verlorene Söhne - Max Prosa

Wir sind verlorene Söhne

Nie zurückgekehrt

Von der Suche nach Zuhause

Und irgendwas von Wert

Sind gottverlass’ne Schmuggler

Rebellen ohne Grund

Sind ewige Verlierer

Sind hungrig wie’n Hund

Wir sind dunkle Zauberaugen

Banditen ohne Glück

Wir sind gebrannte Kinder

Einsam und verrückt

Wir sind Perlen vor die Säue

Piraten ohne Schiff

Laufen blind in Liebe

Direkt aufs nächste Riff

Wir sind die edlen Ritter

Auf der Suche nach dem Gral

Wir war’n in allen Himmeln

Ein ums andere Mal

Wir sind die große Sehnsucht

Bettler für 'n Kuss

In allen Wundertüten

War bloß 'n goldener Schuss

Siebentausend Jahre nach Luzifers Fall

Noch dreißig Meilen bis zum großen Knall

Unsre Schritte klingen nach im U-Bahn-Hall

Und doch: Wir kennen das Lied der Nachtigall!

Wir sind gefall’ne Engel

Eines fernen, fremden Sterns

Sind die letzte Hoffnung

Im Tanz auf dem Vulkan

Wir sind naive Helden

Aus 'nem bunten Comic-Heft

Alle unsre Träume

Nur Strandgut im Geschäft

Wir sind die schönen Worte

Aussem Supermarkt

Sind schweigende Poeten

Es ist alles schon gesagt

Siebentausend Jahre nach Luzifers Fall

Noch dreißig Meilen bis zum großen Knall

Unsre Schritte klingen nach im U-Bahn-Hall

Und doch: Wir kennen das Lied der Nachtigall!

Wir sind verpennte Wächter

Des Elfenbeinturms

Unsre Seelen haben Flügel

Wir lieben nur im Sturm

Wir saufen wie Propheten

Was macht das schon

Wir treffen auch als Sänger

Sowieso den falschen Ton

Sind ewig Partisanen

Kämpfer ohne Sieg

Nach all den tausend Jahren

Im immergleichen Krieg

Siebentausend Jahre nach Luzifers Fall

Noch dreißig Meilen bis zum großen Knall

Unsre Schritte klingen nach im U-Bahn-Hall

Und doch: Wir kennen das Lied der Nachtigall!

Wir wollen Alles oder gar nichts

Doch gar nichts ist nicht viel

Wir sind verlorene Söhne

Es ist das alte Spiel

Wij zijn verloren zonen

Nooit teruggekomen

Van het zoeken naar een woning

En iets van waarde

Zijn godvergeten smokkelaars

rebellen zonder reden

Zijn eeuwige verliezers?

Zijn hongerig als een hond

Wij zijn donkere magische ogen

ongelukkige bandieten

Wij zijn verbrande kinderen

eenzaam en gek

Wij zijn parels voor de zwijnen

Piraten zonder schip

Blind lopen in liefde

Direct naar het volgende rif

Wij zijn de nobele ridders

Op zoek naar de graal

We waren in alle hemelen

Opnieuw en opnieuw

Wij zijn het grote verlangen

Bedelaar voor een kus

In alle verrassingszakjes

Was gewoon een gouden schot

Zevenduizend jaar na de val van Lucifer

Dertig mijl tot de oerknal

Onze stappen echoën in de metrohal

En toch: we kennen het lied van de nachtegaal!

Wij zijn gevallen engelen

Van een verre, vreemde ster

Zijn de laatste hoop?

In de dans op de vulkaan

We zijn naïeve helden

Uit een kleurrijk stripboek

Al onze dromen

Alleen flotsam in de winkel

Wij zijn de mooie woorden

Buiten de supermarkt

Zijn stille dichters?

Alles is al gezegd

Zevenduizend jaar na de val van Lucifer

Dertig mijl tot de oerknal

Onze stappen echoën in de metrohal

En toch: we kennen het lied van de nachtegaal!

Wij zijn slaperige bewakers

Van de ivoren toren

Onze zielen hebben vleugels

We hebben alleen lief in de storm

We drinken als profeten

Wat maakt het uit

We ontmoeten elkaar ook als zanger

Hoe dan ook de verkeerde toon

Zijn partizanen voor altijd?

vechter zonder overwinning

Na al die duizend jaar

In dezelfde oorlog

Zevenduizend jaar na de val van Lucifer

Dertig mijl tot de oerknal

Onze stappen echoën in de metrohal

En toch: we kennen het lied van de nachtegaal!

We willen alles of niets

Maar niets is niet veel

Wij zijn verloren zonen

Het is het oude spel