Rangoon - Max Prosa

Mein Herz in der Dämmerung

Vergangen im safranen Kleid

Ich sitz hier, bin leer

Drei Tage sind weit

Der Fluss trägt Trauer

In Rot durch die Täler aus Stein

Du hast mich gefragt:

Wer willst du sein?

Am Ende, wenn sich alles erhellt

Wer war ich dann in dieser Welt?

Sie nahmen dich fort

Fort hinunter zum Fluss

Du riefst: Nichts endet!

Dann fiel schon der Schuss

Ich seh noch dein Lächeln

Ruhig sagtest du: Alles wird gut!

Sorge dich nicht

Es ist nur mein Blut

Am Ende, wenn sich alles erhellt

Wer war ich dann in dieser Welt?

Am Ufer wächst Gras

Doch es riecht noch nach Blut

Im Fluss schwimmen Blumen

Oh, sie machen mir Mut

Denn nun beginnt es, ja es beginnt!

Alles wird gut!

Mijn hart in de schemering

Weg in de saffraanjurk

Ik zit hier, ik ben leeg

Drie dagen zijn ver

De rivier is in rouw

In het rood door de valleien van steen

Je vroeg me:

wie wil je zijn

Aan het einde als alles duidelijk is

Wie was ik dan in deze wereld?

ze namen je mee

Fort tot aan de rivier

Je riep: Niets eindigt!

Toen werd het schot gelost

Ik kan nog steeds je glimlach zien

Je zei zachtjes: alles komt goed!

Maak je geen zorgen

Het is gewoon mijn bloed

Aan het einde als alles duidelijk is

Wie was ik dan in deze wereld?

Gras groeit aan de kust

Maar het ruikt nog steeds naar bloed

Bloemen drijven in de rivier

Oh, ze moedigen me aan

Want nu begint het, ja het begint!

Alles komt goed!