Hallelujah - Max Prosa

Es gab geheime Harmonien,

Die David spielte und dem Herrn gefiel’n.

Doch Du scherst dich nicht um Lyrik, tust du’s?

Hier ist der Dreh: Ein F ein C

Und nun A-moll und dann das G!

Der König ganz verblüfft, er schreibt sein Hallelujah.

Du glaubst, doch suchst du den Beweis,

Du sahst sie baden, dir ward heiß,

Überwältigt von der Schönheit und dem Mondlicht.

Sie hielt dich fest, ihr wart ein Paar,

Sie brach den Thron, sie schnitt dein Haar

Und aus dem Mund zog sie dein Hallelujah.

Auch ich lag einst vor seinem Thron,

Auf diesem Boden kroch ich schon,

Doch kam ich gut alleine klar — bevor ich dich sah.

Du spieltest bloß dein Spiel der Stars,

Doch «Love» is' kein Parademarsch,

Liebe — ist ein zartes Hallelujah.

Es war einmal vor langer Zeit,

Du warst da und wahr und Ewigkeit.

Doch ist der Himmel himmelweit: Sag, wo bist Du?

Es tat so gut, so tief in Dir,

Wir flogen hoch, war’n Gottes Tier

Und aller Atem war sein Hallelujah.

Vielleicht gibt’s oben doch’n Gott,

Doch die Liebe lehrte mich nur Spott,

Und wie sie schüttet ihren Pott -, na, mach’s doch!

Doch Du hörst kein Wimmern in der Nacht,

Auch singt hier niemand, der’s vollbracht …

Is ja nur sein altes, kaltes Hallelujah.

Du sagst, dass ich vergeblich ruf, den Gott,

Den man sich einst erschuf.

Und wenn’s so wär -, was macht’s denn dir aus?

Das Licht doch jedes Wort durchdringt,

Auch wenn es wer gebrochen singt —

Selbst heilig … bleibt es nur sein Hallelujah.

Ich tat mein Bestes, viel war’s nicht,

Ich wollt' es spüren, also sucht' ich Dich.

Und eines war ich sicher nicht: dies Alles Lüge!

Doch sogar dann, wenn nichts gelang,

Werd ich vorm Gott der Lieder steh’n

Und auf den Lippen nichts als Hallelujah.

Er waren geheime harmonieën

Die David speelde en de Heer behaagde.

Maar jij geeft niet om poëzie, of wel?

Hier is de twist: A F a C

En nu A mineur en dan de G!

De koning is verbaasd, hij schrijft zijn Halleluja.

Je gelooft, maar je zoekt naar bewijs

Je zag haar baden, je kreeg het warm

Overweldigd door de schoonheid en het maanlicht.

Ze hield je stevig vast, je was een stel

Ze brak de troon, ze knipte je haar

En uit haar mond trok ze jouw Halleluja.

Ik heb ook eens voor zijn troon gelegen,

Op deze grond kroop ik al

Maar ik was prima in mijn eentje - voordat ik je zag.

Je was net je sterrenspel aan het spelen

Maar «Liefde» is geen parademars,

Liefde - is een teder halleluja.

Er was eens, lang geleden

Je was daar en waar en eeuwig.

Maar de lucht is hemelsbreed: vertel me, waar ben je?

Het voelde zo goed, zo diep van binnen,

We vlogen hoog, we waren Gods dier

En alle adem was zijn halleluja.

Misschien is er een god boven,

Maar liefde leerde me alleen maar spot

En hoe ze haar pot inschenkt - nou, doe het!

Maar je hoort geen gejammer in de nacht,

Ook zingt niemand hier die het heeft volbracht...

Het is gewoon zijn oude koude halleluja.

Je zegt dat ik tevergeefs de God noem

die je ooit hebt gemaakt.

En als dat het geval is, wat maakt het jou dan uit?

Het licht dringt door in elk woord

Zelfs als het zingt wie gebroken -

Zelfs heilig... het blijft alleen zijn halleluja.

Ik deed mijn best, het was niet veel

Ik wilde het voelen, dus ik zocht je.

En één ding was ik zeker niet: dit alles was een leugen!

Maar zelfs als niets werkte,

Ik zal voor de god van de liedjes staan

En op de lippen niets dan Halleluja.