Devastation - Matthew Ryan

Coffee is sweeter

Days are sharper

Since I lost her

Since I lost

From the steps of Saint Mark’s cathedral

I watch the steeple

Stab the clouds

Who’s lonesome now?

Never, never, never, never, never again

Never, never, never, never, never again

Never again

Remember when we met

We were so innocent

I was so cautious, you were so cool

The world was brand new

Never, never, never, never, never again

Never, never, never, never, never again

Devastation

Midnight now

In the city of sidewalks

I miss her so much

But not enough to call

I’ve wrapped myself in the sweet kiss

Of loneliness

She’s my mistress

She’s always been

Never, never, never, never, never again

Never, never, never, never, never again

Devastation junkie

Koffie is zoeter

Dagen zijn scherper

Sinds ik haar kwijt ben

Sinds ik verloren heb

Vanaf de trappen van de kathedraal van San Marco

Ik kijk naar de toren

Steek de wolken

Wie is er nu eenzaam?

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Nooit meer

Weet je nog toen we elkaar ontmoetten

We waren zo onschuldig

Ik was zo voorzichtig, jij was zo cool

De wereld was gloednieuw

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Verwoesting

middernacht nu

In de stad van trottoirs

Ik mis haar zo erg

Maar niet genoeg om te bellen

Ik heb mezelf in de zoete kus gewikkeld

Van eenzaamheid

Ze is mijn minnares

Ze is altijd geweest

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Nooit, nooit, nooit, nooit, nooit meer

Verwoesting junkie