Chrome - Matthew Ryan

It’s not the things that I can’t change, that bother me It’s not the things that I don’t know, that undermine me It’s not the thing that I can’t hold or the balancing wire that broke, that

throws me It’s not the fact that you walked out, that bewilders me It’s not the sleep that I can’t steal, that wires me It’s not the coffee or the pills it’s not this space that I can’t fill that

kills me Well in case you didn’t know I’ve got a heart made of chrome

It’s been bent 'til it was twisted

And in case you didn’t know I’ve got a heart made of chrome

It’s been burned, but it’s still willing to try

And shine

It’s not the drunks and their devices, that provoke me It’s not the politics of love and distance, and all that that shit evokes

in me

I’ts not the Sunday morning fights or this soul on ice, that numbs me It’s not the passing of another Indian summer, that saddens me It’s no the shutter in the undertow, that bears down on me

I’ts not everything ending as it begins or the loneliness that grins that

destroys me Well in case you didn’t know I’ve got a heart made of chrome

It’s been bent 'til it was twisted

And in case you didn’t know I’ve got a heart made of chrome

It’s been burned, but it’s still willing to try

And shine

Het zijn niet de dingen die ik niet kan veranderen, die me storen Het zijn niet de dingen die ik niet weet, die me ondermijnen Het is niet het ding dat ik niet kan vasthouden of de balanceerdraad die brak, dat

gooit me Het is niet het feit dat je wegliep, dat verbijstert me Het is niet de slaap die ik niet kan stelen, die me bedwelmt Het is niet de koffie of de pillen het is niet deze ruimte die ik niet kan vullen

doodt me Nou, voor het geval je niet wist dat ik een hart van chroom heb

Het is gebogen tot het gedraaid was

En voor het geval je het nog niet wist, ik heb een hart van chroom

Het is verbrand, maar het is nog steeds bereid om het te proberen

en schijnen

Het zijn niet de dronkaards en hun apparaten die me provoceren Het is niet de politiek van liefde en afstand, en al die shit roept

in mij

Het zijn niet de gevechten op zondagochtend of deze ziel op het ijs die me verdooft Het is niet het verstrijken van weer een Indiase zomer die me bedroefd maakt Het is niet het luik in de onderstroom dat op me drukt

Het is niet dat alles eindigt zoals het begint of de eenzaamheid die dat grijnst

vernietigt me Nou, voor het geval je niet wist dat ik een hart van chroom heb

Het is gebogen tot het gedraaid was

En voor het geval je het nog niet wist, ik heb een hart van chroom

Het is verbrand, maar het is nog steeds bereid om het te proberen

en schijnen