Rio - Marta Gomez

Un río pasa y lo miro, río abajo va

Un río de agua de río, que baja hasta al mar

¿A dónde queda el mar, qué tan lejos está?

Un río, viejo camino para un nuevo andar

A veces solo y vacío sin ganas de hablar

¿A dónde irá a parar tanta soledad?

Y cuando un río pasa, adentro mío, por mi voz

Y como si volara se me inunda el corazón

También río yo

Un río pasa y me mira, río abajo voy

Un río de agua dormida que calienta el sol

¿A dónde queda el sol, qué tan lejos estoy?

A veces viene triste, negro, rojo y sin canción

Viene arrastrando ausencia hecha de guerra y de dolor

Ya no río yo…

Buscamos todos lo mismo, sentimos igual

Andamos todos siguiendo un mismo caudal

Con miedo de a la orilla jamás llegar

Y cuando el río canta como queriendo olvidar

Y cuando de mi pecho ya se quiere desbordar

También río yo…

Er komt een rivier voorbij en ik kijk ernaar, stroomafwaarts gaat het

Een rivier van rivierwater, die afdaalt naar de zee

Waar is de zee, hoe ver is het?

Een rivier, een oude weg voor een nieuwe wandeling

Soms alleen en leeg zonder te willen praten

Waar gaat zoveel eenzaamheid heen?

En wanneer een rivier stroomt, binnen in mij, door mijn stem

En alsof ik vlieg, stroomt mijn hart over

ik lach ook

Een rivier passeert en kijkt naar mij, stroomafwaarts ga ik

Een rivier van slapend water die de zon verwarmt

Waar is de zon, hoe ver ben ik?

Soms komt het verdrietig, zwart, rood en zonder een liedje

Het komt slepende afwezigheid gemaakt van oorlog en pijn

ik lach niet meer...

We zoeken allemaal hetzelfde, we voelen hetzelfde

We volgen allemaal dezelfde stroom

Met de angst om nooit de kust te bereiken

En wanneer de rivier zingt alsof hij wil vergeten

En als mijn borst al wil overlopen

ik lach ook...