Confesión - Marta Gomez

Vengo de una tierra

Que le sobra corazón y voluntad

Sueño con el día

En que le sobre la razón para cantar

Tengo dos pretextos que me esperan

Para regalarme su mirada

Tengo cada vez más recompenzas

Tengo cada vez menos palabras

Vengo de un país

De una región que está embrujada

Por los indios que se niegan

A alejarse de su raza

Llevo veinte años

Aprendiendo a valorarla

Y en los tiempos de mi infancia

Parecía tener más magia

Tengo mil pretextos que me esperan

Para regalarme su mirada

Tengo cada vez más recompenzas

Tengo cada vez menos palabras

Tengo un corazón

Que no se cansa de extrañarla

Tantos sueños y esperanzas

Que se quedan en el alma

Tengo a un país

Atravesado en la garganta

Que no deja que me vaya

Acostumbrando a la distancia…

Vengo de una tierra

Que le sobra corazón y voluntad

ik kom uit een land

Dat hij veel hart en wil heeft

Ik droom van de dag

Waarin jij over de reden om te zingen

Ik heb twee excuses die op me wachten

Om mij jouw blik te geven

Ik heb steeds meer beloningen

Ik heb steeds minder woorden

Ik kom uit een land

Uit een regio waar het spookt

Voor de Indianen die weigeren

Om weg te komen van je race

Ik ben twintig jaar geweest

het leren waarderen

En in de dagen van mijn kindertijd

Het leek meer magie te hebben

Ik heb duizend excuses die op me wachten

Om mij jouw blik te geven

Ik heb steeds meer beloningen

Ik heb steeds minder woorden

ik heb een hart

Wie wordt het niet beu om haar te missen

Zoveel dromen en hoop

die in de ziel blijven

ik heb een land

vast in de keel

dat laat me niet gaan

Even wennen aan de afstand...

ik kom uit een land

Dat hij veel hart en wil heeft